نتایج مثبت داروی جدید ماسیتینیب در کاهش سرعت پیشرفت ام اس در آزمایشات بالینی
نتایج حاصل از تحقیق بر روی ۳۰۰ فرد مبتلا به ام اس پیشرونده نشان داد که ناتوانی در افرادی که دارویی به نام ماسیتینیب مصرف کردند، در مقایسه با افرادی که دارونما استفاده کردند، با سرعت کمتری پیشرفت کرده است.
شرکت داروسازی AB Science نتایج را آخر هفته گذشته در یک کنفرانس تحقیقاتی ام اس اعلام کرد.
۳۰۱ فرد مبتلا به ام اس در این آزمایش شرکت کردند. همه آنها یا ام اس پیشرونده اولیه داشتند یا ام اس پیشرونده ثانویه غیرفعال (یعنی دچار عود بیماری نشده و ضایعات جدیدی در MRI ندارند).
محققان پیشرفت ناتوانی را در افرادی که ماسیتینیب مصرف می‌کنند با افرادی که دارونما (داروی ساختگی) مصرف می‌کنند مقایسه کردند. آنها با دیدن چگونگی افزایش نمرات افراد در آزمون EDSS با گذشت زمان، پیشرفت معلولیت را اندازه گیری کردند. نمره بالاتر در EDSS نشان دهنده ناتوانی شدیدتر است.
افرادی که داروی ماسیتینیب مصرف می‌کردند، نسبت به گروه مصرف کننده دارونما، افزایش ناتوانی کمتری تجربه کردند. این امر هم برای ام اس پیشرونده اولیه و هم برای ام اس پیشرونده ثانویه صادق بود.
دستیابی به موفقیت علمی در درمان بیماری ام اس
در حال حاضر، فقط دو دارو برای انواع خاصی ازام اس پیشرونده مجوز دارند: اوکرلیزوماب برای ام اس پیشرونده اولیه و سیپونیمود برای ام اس پیشرونده ثانویه فعال.
اگر ماسیتینیب مجوز بگیرد، امید جدیدی برای هزاران نفر مبتلا به ام اس پیشرونده که در حال حاضر گزینه درمان مناسبی ندارند بوجود می‌آید.
پروفسور پاتریک ورمرش از دانشگاه لیل فرانسه، این نتایج را “دستیابی به موفقیت علمی” توصیف کرد. وی گفت:
“این داده‌ها بسیار دلگرم کننده است و ممکن است امید جدیدی برای بیماران مبتلا به انواع پیشرونده ام اس ایجاد کند.”
مکانیسمی متفاوت برای هدف قرار دادن پیشرفت در بیماری ام اس
مانند تمام روش‌های درمانی موجود برای ام اس، ماسیتینیب با هدف قرار دادن سیستم ایمنی بدن که عملکرد نامناسبی در ام اس دارد، عمل می‌کند. اما یک تفاوت اساسی وجود دارد.
داروهای موجود برای ام اس پیشرونده سلول‌های سیستم ایمنی “تطبیقی” را هدف قرار می‌دهند. اما ماسیتینیب سلول‌های سیستم ایمنی ذاتی را هدف قرار می‌دهد.
این دو سیستم با هم همکاری می‌کنند تا بدن ما از مهاجمانی مانند ویروس‌ها در امان بماند. سیستم ایمنی ذاتی با اولین علائم خطر، با هر چیزی که متعلق به بدن نیست، مبارزه می‌کند. سیستم ایمنی تطبیقی مهاجمان قبلی را به یاد می‌آورد و آنها را به طور خاص برای تخریب هدف قرار می‌دهد.
این اولین بار است که دارویی که سیستم ایمنی ذاتی را هدف قرار می‌دهد، بر پیشرفت ام اس تأثیر می‌گذارد. این شواهد به تعداد رو به رشد شواهد اضافه می‌کند که نشان می‌دهد این سلول‌ها سهم عمده‌ای در ایجاد مشکل در بیماری ام اس دارند و هدف قرار دادن آنها می‌تواند یک روش درمانی امیدوار کننده برای ام اس پیشرونده باشد.
گام بعدی چیست؟
برخی از سوالات برجسته باقی مانده‌اند. این کارآزمایی شامل گروه دیگری بود که دوز بیشتری از ماسیتینیب را مصرف کردند. این نتایج تفاوت معنی داری بین دارو و دارونما را نشان نداد. اما ما هنوز نمی‌دانیم که چرا ممکن است چنین نتیجه ای حاصل شود.
و مانند همیشه، هر آزمایشی با نتیجه مثبت فقط زمانی که یک سازمان مانند آژانس داروهای اروپا به این نتیجه برسد که شواهد کافی در مورد ایمنی و موثر بودن دارو وجود دارد، می‌تواند تفاوت واقعی در زندگی افراد مبتلا به ام اس ایجاد کند. محققان آزمایشی قصد دارند نتایج خود را با مطالعه بزرگتر دیگری با بررسی EDSS و MRI تأیید کنند. ما شما را در جریان پیشرفت تحقیقات آنها قرار خواهیم داد.
شما می‌توانید نسخه کامل این مقاله علمی را به زبان انگلیسی از اینجا مطالعه کنید.
در مورد بیماری ام اس
بیماری ام اس یک بیماری خودایمنی است که در آن طی یک واکنش غیرطبیعی سیستم ایمنی بدن به دستگاه اعصاب مرکزی (CNS) حمله می‌کند. اگر در مورد این بیماری اطلاعات کافی ندارید می‌توانید با مطلب ام اس چیست؟ شروع کنید.
منبع:
۱۸ سپتامبر ۲۰۲۰
