از مطالعات پیوند سلول های بنیادی خونساز در دنیای واقعی چه می توان یاد گرفت؟
بیشتر اطلاعات و داده‌های HSCT (پیوند سلول های بنیادی خونساز) از آزمایش‌های بالینی حاصل می‌شود. اما اخیرا، یک مطالعه جدید منتشر شد که در آن اثرات HSCT در یک محیط بهداشتی در دنیای واقعی بررسی شده است.
ما لحظه به لحظه بیشتر در مورد مزایای احتمالی HSCT در ام اس و اینکه این روش درمانی در کدام دسته از مبتلایان پتانسیل بیشتری برای اثرگذاری مثبت دارد، می‌آموزیم. بیشتر شواهد از آزمایش‌های بالینی است که به شدت در شرایط کنترل شده انجام می‌شود.
اخیرا، متخصصان کالج امپریال لندن از جمله متخصصان مغز و اعصاب و هماتولوژیست ها، اثرات مشابهی را هنگام دریافت HSCT به عنوان بخشی از مراقبت های منظم ام اس، گزارش دادند.
محققان چه کاری انجام دادند؟
محققان یک مطالعه مشاهده‌ای انجام دادند که برخلاف آزمایش‌های بالینی، هیچ گروه مقایسه ای از افرادی که HSCT دریافت نکردند وجود نداشت. این بدان معناست که ما نمی‌توانستیم پیش‌بینی کنیم که اگر افراد تحت درمان نباشند چه اتفاقی برای آنها رخ می‌دهد. بنابراین محققان نمی‌توانند در مورد نقشی که HSCT ایفا کرده و یا مقایسه HSCT با سایر روش‌های درمانی نتیجه‌گیری نهایی کنند.
این تیم اطلاعات ۱۲۰ نفر را که در سال های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۹ در دو بیمارستان در لندن HSCT دریافت کرده بودند، بررسی کرد. این اطلاعات از ویزیت منظم بیمارستانی افراد در فاصله شش ماه تا چهار سال پس از HSCT حاصل می‌شود. آنها بررسی کردند که آیا تعداد عودها و ضایعات جدید بعد از HSCT تغییر کرده است یا خیر. و اینکه آیا معلولیت افراد بدتر شد یا نه.
چه کسانی در این تحقیق شرکت کردند؟
برای تصمیم‌گیری در مورد اینکه چه کسی می‌تواند در این مطالعه شرکت کند، ابتدا گروهی از پزشکان دور هم جمع می‌شوند تا توافق کنند HSCT برای چه کسی مناسب است. بعداً معیارهای رسمی برای اطمینان از اینکه چه افرادی مبتلا به ام اس فعال التهابی شناخته می‌شوند، ایجاد شد. این بدان دلیل است که درک فعلی این است که HSCT التهاب را هدف قرار می‌دهد. اما هنوز انعطاف‌پذیری بیشتری نسبت به آزمایش‌ها وجود داشت.
تقریباً همه (۹۰٪) التهاب MRI داشتند. بنابراین آنها پلاک فعال (ضایعات) جدیدی را در اسکن MRI خود نشان دادند. ۵۸ نفر مبتلا به ام اس عود کننده (ام اس عود کننده و بهبود یابنده و CIS)، ۴۰ نفر مبتلا به ام اس پیشرونده ثانویه و ۲۲ نفر مبتلا به ام اس پیشرونده اولیه بودند.
نتایج چه چیزی را نشان داد؟
عود و ضایعات
در کل گروه، میزان حمله و ضایعات جدید در MRI در سال‌های پس از HSCT به طور قابل توجهی کمتر از سال‌های قبل از آن بود.
چهار سال پس از HSCT، مقدار ۸۷٪ افراد حمله نداشتند. فقط افراد مبتلا به ام اس عودکننده به دنبال HSCT دچار عود شدند که منطقی است، زیرا قبل از HSCT نیز در این گروه میزان عود بسیار بیشتر بود.
۸۵٪ از افراد در MRI پلاک جدید نداشتند و هیچ تفاوتی بین ام اس عود کننده و پیشرونده وجود نداشت.
معلولیت
در کوتاه مدت (یک سال پس از HSCT)، افراد مبتلا به ام اس عود کننده بهبودی در ناتوانی را نشان دادند، اما افراد مبتلا به ام اس پیشرونده ناتوانی کمی بیشتر شد.
۶۵٪ از افرادی که در طی چهار سال تحت پیگیری قرار گرفتند، از زمان دریافت HSCT هیچگونه بدتر شدن ناتوانی نشان ندادند. این میزان در افراد مبتلا به ام اس پیشرونده و عود کننده مشابه بود.
محققان همچنین دریافتند برخی عوامل با بدتر شدن ناتوانی مرتبط هستند – داشتن مقادیر بالای پروتئین خاص در خون یا علائم عفونت با ویروس اپشتین بار پس از HSCT.
ایمنی
تقریباً همه (۹۰٪) حداقل یک عارضه زودرس داشتند، مانند تب، اسهال، استفراغ شدید یا بستری شدن در مراقبت های ویژه. و متأسفانه سه نفر جان خود را از دست دادند و این امر خطرات جدی که HSCT ایجاد می‌کند را به ما یادآوری کرد. دو نفر از این افراد به ام اس پیشرونده و یکی به ام اس عودکننده مبتلا بودند. نمره EDSS هر سه ۶.۵ بود.
محققان می‌گویند مشاهدات آنها از تحقیقات قبلی پشتیبانی می‌کند که نشان می‌دهد طیف وسیعی از عوامل می‌توانند در ایجاد خطر بیشتر HSCT موثر باشند. این عوامل شامل ابتلا به ام اس پیشرونده، ناتوانی پیشرفته تر و زندگی با برخی دیگر از بیماری هاست.
این برای افراد مبتلا به ام اس به چه معناست؟
این مشاهدات بر گروه کوچکی از افراد در یک مکان مراقبت های بهداشتی در دنیای واقعی، شبیه به نتایج آزمایش بالینی است. بسیاری از کسانی که به مدت چهار سال دنبال شدند، از عود و پلاک جدید MRI نداشتند و اکثریت وخامت معلولیت پیدا نکردند.
از آنجا که این یک مطالعه مشاهده‌ای بود، محققان می‌گویند یافته‌های آنها نمی‌توانند به ما اطمینان دهد که آیا افراد مبتلا به ام اس پیشرونده از HSCT سود می‌برند یا نه. اما آنها می‌گویند که مشاهدات آنها تحقیقات بیشتری را برای بررسی تأثیر HSCT بر ام اس پیشرونده فعال پشتیبانی می‌کند.
گام بعدی می‌تواند مقایسه مستقیم HSCT با DMT های جدید تأیید شده برای ام اس پیشرونده (اوکرلی زوماب و سیپونیمود) باشد. آزمایش‌های مشابه در حال حاضر در ام اس عود کننده ادامه دارد.
مقاله را در وبسایت ژورنال بخوانید (به زبان انگلیسی)
منبع:
۲۱ ژوئیه ۲۰۲۱
