دکستروآمفتامین/آمفتامین – Dextroamphetamine Amphetamine
| نام برند: |
اددرال |
| نام شیمیایی: | دکستروآمفتامین/آمفتامین |
| درمان در ام اس: | درمان بهبود دهنده علائم، درمان خستگی |
| درمان اصلی: | درمان اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی، نارکولپسی |
| داروهای معادل: |
داروی ترکیبی دکستروآمفتامین/آمفتامین برای درمان اختلال بیش فعالی کمبود توجه – ADHD استفاده می‌شود. این داروی ترکیبی با تغییر مقادیر خاصی از مواد طبیعی در مغز عمل می‌کند. دکستروآمفتامین/آمفتامین گروهی از داروها هستند معروف به محرک. این دارو می‌تواند به افزایش توانایی شما در توجه کردن، تمرکز بیشتر روی یک فعالیت و کنترل مشکلات رفتاری کمک کند. همچنین ممکن است در سازماندهی وظایف و بهبود مهارت‌های گوش دادن موثر باشد.
این دارو همچنین برای درمان یک اختلال خواب خاص (نارکولپسی) استفاده می‌شود تا به شما در بیدار ماندن در طول روز کمک کند. نباید از آن برای درمان خستگی یا به تعویق انداختن خواب در افرادی که اختلال خواب ندارند استفاده شود.
روش مصرف | احتیاط | اوردوز | دوزهای فراموش شده | عوارض جانبی | تداخلات دارویی | شرایط نگهداری
روش مصرف
قبل از شروع مصرف دکستروآمفتامین/آمفتامین و هر بار تجویز دوباره آن، راهنمای دارویی که توسط داروساز تهیه شده را مطالعه کنید. اگر سؤالی دارید، از پزشک یا داروساز خود سؤال کنید.
دکستروآمفتامین/آمفتامین را از طریق دهان با یا بدون غذا طبق دستور پزشک مصرف کنید، معمولاً یک تا سه بار در روز که معمولا دوز اول در صبح مصرف می‌شود. اگر بیشتر از یک دوز در روز تجویز شده است، مصرف دارو را طبق تجویز پزشک انحام دهید. فاصله بین هر دوز معمولا بین ۴ تا ۶ ساعت است. مصرف این دارو بعدازظهر ممکن است باعث مشکل در خواب (بی‌خوابی) شود.
مقدار مصرف این دارو بستگی به شرایط پزشکی شما و پاسخ بدنتان به درمان دارد. پزشک ممکن است دوز شما را تنظیم کند تا دوزی را که برای شما مناسب است پیدا کند. دستورالعمل‌های پزشک خود را با دقت دنبال کنید.
به‌طور مرتب از این دارو استفاده کنید تا بیشترین سود را از آن داشته باشید. برای جلوگیری از فراموشی مصرف دوز، هر روز این دارو را در زمان(های) معینی مصرف کتید.
در طول درمان، پزشک شما ممکن است گاهی اوقات توصیه کند دارو را برای مدت کوتاهی قطع کنید تا ببیند آیا تغییراتی در رفتار شما ایجاد شده و آیا هنوز به دارو نیاز دارید یا خیر.
اگر به‌طور ناگهانی مصرف این دارو را متوقف کنید، ممکن است علائم ترک را داشته باشید (مانند خستگی شدید، مشکلات در خواب، تغییرات روحی و روانی مانند افسردگی). برای جلوگیری از این علائم، پزشک ممکن است دوز شما را به آرامی کاهش دهد. اگر مدت طولانی یا در دوزهای زیاد از این دارو استفاده کرده باشید، احتمال بروز این علائم بیشتر است. در صورت احساس این علائم، فوراً با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید.
هنگامی که این دارو برای مدت طولانی استفاده می‌شود، ممکن است به خوبی کار نکند. اگر این دارو به خوبی کار نکرد، با پزشک خود مشورت کنید.
اگرچه این دارو به بسیاری از افراد کمک می‌کند، اما ممکن است گاهی باعث اعتیاد شود. در صورت داشتن اعتیاد (مانند اعتیاد به مواد مخدر/الکل) ممکن است این خطر بیشتر باشد. مقدار و تعداد دوز خود را بیشتر از حد تجویز شده افزایش ندهید، یا برای مدت طولانی‌تر از مقدار تجویزشده استفاده نکنید. دارو را درست طبق دستور پزشک شروع، قطع یا دوزش را کم و زیاد کنید.
اگر وضعیت شما بهبود پیدا نکرد یا بدتر شد، با پزشک خود صخبت کنید.
اطلاعات دارویی ذکر شده در سایت صرفا جهت آگاهی شما تهیه شده است، قبل از مصرف هر نوع دارو با پزشک خود مشورت کنید و از هرگونه خوددرمانی پرهیز کنید.
احتیاط
قبل از مصرف دکستروآمفتامین/آمفتامین، در صورت حساسیت به این دارو، یا حساسیت به داروهای سمپاتومیمتیک دیگر (مانند لیزدگزامفتامین)؛ یا هر آلرژی دیگری که دارید پزشک یا داروساز خود را مطلع کنید. این محصول ممکن است حاوی مواد غیرفعال باشد که می‌تواند باعث بروز واکنش‌های آلرژیک یا سایر مشکلات شود. برای اطلاعات بیشتر با داروساز خود صحبت کنید.
قبل از استفاده از این دارو، تاریخچه پزشکی خود را به پزشک یا داروساز خود بگویید، به ویژه در مورد بیماری‌هایی نظیر مشکلات گردش خون (مانند بیماری رینود)، برخی مشکلات روحی و روانی (مانند آشفتگی شدید، روان‌پریشی)، سابقه شخصی/خانوادگی اختلالات روحی و روانی (مانند اختلال دوقطبی، افسردگی، اختلال روانی، افکار خودکشی)، بیماری قلبی (از جمله ضربان/ریتم قلب نامنظم، بیماری عروق کرونر، نارسایی قلبی، کاردیومیوپاتی، مشکلات در ساختار قلب مانند مشکلات دریچه)، سابقه خانوادگی مشکلات قلبی (مانند مرگ ناگهانی، ضربان/ریتم قلب نامنظم)، سابقه سکته مغزی، فشارخون بالا، تیروئید پرکار، یک مشکل خاص چشم (گلوکوم-آب‌سیاه)، تشنج، سابقه شخصی یا خانوادگی مصرف مواد (مانند استفاده بیش‌ازحد یا اعتیاد به مواد مخدر/الکل)، سابقه شخصی یا خانوادگی حرکات کنترل نشده عضلانی (مانند سندرم تورت)، بیماری کلیه، بیماری کبد.
این دارو می تواند باعث سرگیجه شود. الکل یا ماری‌جوانا (حشیش) می‌تواند سرگیجه شما را بیشتر کند. تا زمانی که نمی توانید به صورت ایمن کاری انجام دهید از رانندگی، کار با ماشین‌آلات و هر کاری که نیاز به هوشیاری دارد خودداری کنید. از نوشیدن مشروبات الکلی خودداری کنید. در صورت استفاده از ماری‌جوانا (حشیش) با پزشک خود مشورت کنید.
قبل از هرگونه عمل جراحی، در مورد کلیه محصولاتی که استفاده می کنید (از جمله داروهای بانسخه/بدون نسخه و محصولات گیاهی) با پزشک یا دندانپزشک خود صحبت کنید.
کودکان ممکن است نسبت به عوارض جانبی این دارو خصوصاً کاهش وزن حساسیت بیشتری داشته باشند. دکستروآمفتامین/آمفتامین می تواند باعث کند شدن رشد کودک شود. برای کاهش این خطر ممکن است پزشک دارو را به‌طور موقت متوقف کند. بر وزن و قد فرزندتان نظارت کنید. برای جزئیات بیشتر با پزشک خود و یا مسئول داروخانه مشورت کنید.
افراد مسن ممکن است نسبت به عوارض جانبی این دارو به ویژه درد قفسه سینه، مشکل در خوابیدن یا کاهش وزن حساسیت بیشتری داشته باشند.
در دوران بارداری، دکستروآمفتامین/آمفتامین فقط در مواردی که به وضوح مورد نیاز باشد، باید استفاده شود. در مورد خطرات و فواید آن با پزشک خود صحبت کنید. نوزادانی که مادرانشان وابسته به این دارو هستند، ممکن است خیلی زود متولد شوند (زودرس) و وزن کمی داشته باشند. آن‌ها همچنین ممکن است علائم ترک را داشته باشند. اگر متوجه تغییرات احتمالی خلقی، اضطراب یا خستگی غیرمعمول در نوزاد خود هستید، سریعاً به پزشک خود بگویید.
این دارو به شیر مادر منتقل می‌شود و ممکن است اثرات نامطلوب بر روی شیرخوار داشته باشد. بنابراین، در هنگام استفاده از این دارو، شیردهی توصیه نمی‌شود. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
اوردوز
اگر فردی دکستروآمفتامین/آمفتامین را بیش‌ازحد تجویز شده مصرف کرد و علائم جدی از قبیل غش کردن یا مشکل تنفس داشت، با اورژانس تماس بگیرید. علائم مصرف بیش‌ازحد ممکن است شامل تغییرات شدید روحی و روانی، تشنج، سردرد شدید/مداوم، بی‌قراری شدید، تنفس سریع باشد.
از به اشتراک گذاشتن داروی خود با دیگران خودداری کنید.
آزمایش‌های پزشکی/آزمایشگاهی (مانند فشارخون، ضربان قلب، نظارت بر رشد در کودکان) ممکن است به‌طور دوره‌ای انجام شود تا پیشرفت شما بررسی و عوارض جانبی زیر نظر گرفته شود. برای جزئیات بیشتر با دکتر خود مشورت کنید.
دوزهای فراموش شده
دوزی را از دست ندهید.اگر فراموش کردید که یک دوز دارو را مصرف کنید، اگر صبح بود به محض یادآوری آن را مصرف کنید. اگر بعد از ظهر یا نزدیک زمان دوز بعدی است، دوز از دست رفته را رها کنید. دوز بعدی خود را در زمان عادی مصرف کنید. دوز مصرف را دو برابر نکنید.
عوارض جانبی
از دست دادن اشتها، کاهش وزن، خشکی دهان، ناراحتی/درد معده، حالت تهوع/استفراغ، سرگیجه، سردرد، اسهال، تب، عصبی بودن و مشکل در خواب از عوارض احتمالی دکستروآمفتامین/آمفتامین هستند. اگر هر یک از این اثرات ادامه‌دار یا بدتر شد، سریعاً به پزشک خود بگویید.
به یاد داشته باشید که پزشک شما تشخیص داده است که سود شما از این دارو بیشتر از خطر عوارض جانبی آن است. بسیاری از افراد با استفاده از این دارو عوارض جانبی جدی ندارند.
دکستروآمفتامین/آمفتامین ممکن است فشارخون شما را بالا ببرد. فشارخون خود را مرتباً بررسی کنید و در صورت بالا بودن نتایج را به پزشک خود بگویید.
در صورت بروز عوارض جانبی جدی مثل علائم مشکلات جریان خون در انگشتان دست/پا (مانند سرد شدن، بی‌حسی، درد، یا تغییر رنگ پوست)، زخم‌های غیرمعمول در انگشتان دست/پا، تغییرات روانی/خلقی/رفتاری (مانند آشفتگی، پرخاشگری، نوسانات خلقی، افسردگی، افکار غیرعادی، افکار خودکشی)، حرکات کنترل نشده، حرکات جویدن مداوم/دندان‌قروچه، مشکل در بیان کلمات/صداها، تغییر در توانایی/تمایل جنسی، نعوظ مکرر/طولانی (در مردان) فورا با پزشک خود صحبت کنید.
در صورت بروز عوارض جانبی بسیار جدی از جمله: تنگی نفس، درد قفسه سینه/فک/بازوی چپ، غش، سردرد شدید، ضربان قلب سریع/تپش/نامنظم، تشنج، تورم مچ پا/پا، خستگی شدید، تاری دید، ضعف در یک طرف بدن، مشکلات گفتاری، گیجی بلافاصله کمک پزشکی دریافت کنید.
دکستروآمفتامین/آمفتامین ممکن است باعث افزایش سروتونین شود و بندرت باعث ایجاد بیماری بسیار جدی به نام سندرم/سمیت سروتونین می‌شود. در صورت مصرف داروهای دیگری که باعث افزایش سروتونین می‌شوند، این خطر افزایش می‌یابد، بنابراین تمام داروهای مصرفی را به پزشک یا داروساز خود بگویید. در صورت بروز برخی از علائم زیر، فوراً کمک پزشکی دریافت کنید: ضربان قلب سریع، توهم، از بین رفتن هماهنگی، سرگیجه شدید، تهوع/استفراغ/اسهال شدید، دل‌پیچه، تب غیرقابل توضیح، اضطراب/بی‌قراری.
واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو به ندرت رخ می‌دهد. اما در صورت مشاهده هرگونه علائم یک واکنش آلرژیک جدی، فوراً کمک پزشکی دریافت کنید، از جمله: بثورات پوستی، خارش/تورم (به خصوص صورت/زبان/گلو)، سرگیجه شدید، مشکل در تنفس.
این موارد لیست کامل از عوارض جانبی احتمالی نیست. اگر متوجه تأثیرات دیگری غیر از موارد ذکر شده در بالا شدید با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید.
تداخلات دارویی
تداخلات دارویی ممکن است نحوه عملکرد داروها را تغییر دهد یا خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این سند شامل تمام تداخلات احتمالی دارو نیست. لیستی از تمام داروهایی که استفاده می کنید (از جمله داروهای با نسخه/بدون نسخه و محصولات گیاهی) را تهیه کرده و آن را با پزشک و داروساز خود به اشتراک بگذارید. بدون تأیید پزشک، دوز داروهای خود را شروع، متوقف یا کم و زیاد نکنید.
مصرف مهارکننده‌های MAO با این دارو ممکن است باعث تداخل جدی با دارو (احتمالاً خطرناک) شود. در طول درمان با این دارو از مصرف داروهای مهارکننده MAO (ایزوکاربوکسازید، لاینزولید، متیلن بلو، موکلوبماید، فنلزین، پروکاربازین، راساژیلین، سافینامید، سلژیلین، ترانیل سیپرومین) خودداری کنید. بیشتر مهارکننده های MAO حتی نباید دو هفته قبل و بعد از درمان با این دارو مصرف شوند. از پزشک خود بخواهید که چه زمانی این دارو را شروع یا متوقف کنید.
برخی محصولات دارای ترکیباتی هستند که می‌توانند ضربان قلب یا فشارخون شما را بالا ببرد. به داروساز خود بگویید که از چه کالاهایی استفاده می‌کنید و سؤال کنید که چگونه آن‌ها را به صورت ایمن استفاده کنید (خصوصاً محصولات سرفه و سرماخوردگی یا مکمل‌های غذایی).
در صورت مصرف داروهای دیگری که باعث افزایش سروتونین می‌شوند، خطر ابتلا به سندرم/سمیت سروتونین افزایش می‌یابد. به عنوان مثال می‌توان به داروهای خیابانی مانند MDMA/”اکستازی”، زگیل سنت جان، داروهای ضدافسردگی خاص (از جمله SSRI های دیگر مانند فلوکستین/پاروکستین، SNRI هایی مانند دولوکستین/ونلافاکسین)، تریپتوفان در میان دیگر داروها اشاره کرد. احتمال ابتلا به سندرم سروتونین/سمیت هنگام شروع یا افزایش دوز این داروها بیشتر است.
دکستروآمفتامین بسیار شبیه لیزدگزامفتامین است. از داروهای حاوی لیزدگزامفتامین در هنگام استفاده از دکستروآمفتامین استفاده نکنید.
این دارو ممکن است با آزمایش‌های پزشکی/آزمایشگاهی خاصی (از جمله سطح آستروئید خون و ادرار، اسکن مغزی برای بیماری پارکینسون) تداخل داشته باشد که احتمالاً باعث نتایج نادرست می‌شود. اطمینان حاصل کنید که کارکنان آزمایشگاه و تمام پزشکان شما می‌دانند که از این دارو استفاده می‌کنید.
شرایط نگهداری
این دارو را در دمای اتاق و به دور از نور و رطوبت نگهداری کنید. در حمام نگهداری نکنید. تمام داروها را از دسترس کودکان و حیوانات خانگی دور نگه دارید.
داروها را در توالت یا داخل فاضلاب نریزید مگر اینکه دستور انجام این کار داده شود. در صورت انقضا یا اینکه دیگر نیازی به مصرف آن ندارید، این محصول را به درستی از بین ببرید. دراین‌باره با داروساز یا شرکت دفع زباله محلی خود مشورت کنید.
منبع:
