سیتالوپرام – Citalopram
| نام برند: |
سلکسا |
| نام شیمیایی: | سیتالوپرام |
| درمان در ام اس: | درمان بهبود دهنده علائم، درمان افسردگی و اضطراب |
| درمان اصلی: | درمان افسردگی و اضظراب |
| داروهای معادل: |
سیتالوپرام برای درمان افسردگی استفاده می‌شود. این دارو می تواند سطح انرژی و احساس خشنودی شما را بهبود بخشد. سیتالوپرام به عنوان یک مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) شناخته می‌شود. این دارو با کمک به ترمیم تعادل یک ماده طبیعی خاص (سروتونین) در مغز کار می‌کند.
روش مصرف | احتیاط | اوردوز | دوزهای فراموش شده | عوارض جانبی | تداخلات دارویی | شرایط نگهداری
روش مصرف
قبل از شروع مصرف سیتالوپرام و هر بار تجویز دوباره آن، راهنمای دارویی و بروشور اطلاعات مربوط به بیمار که توسط داروساز تهیه شده است را بخوانید. اگر سؤالی دارید، از پزشک یا داروساز خود سؤال کنید.
این دارو را می توان همراه با غذا/بدون غذا طبق دستور پزشک معمولاً یک‌بار در روز، صبح یا عصر مصرف کرد. مقدار مصرف این دارو بستگی به شرایط پزشکی شما، پاسخ بدنتان به درمان، سن، آزمایش‌های آزمایشگاهی و سایر داروهای مصرفی شما دارد. حتماً در مورد کلیه محصولاتی که استفاده می‌کنید (از جمله داروهای بانسخه/بدون نسخه و محصولات گیاهی) با پزشک و داروساز خود صحبت کنید. حداکثر دوز سیتالوپرام ۴۰ میلی‌گرم در روز است.
اگر از فرم مایع این دارو استفاده می‌کنید، دوز را با استفاده از قاشق مخصوص اندازه‌گیری با دقت اندازه‌گیری کنید. از قاشق خانگی استفاده نکنید زیرا ممکن است دوز صحیح را دریافت نکنید.
برای کاهش خطر عوارض جانبی، پزشک ممکن است مصرف این دارو را با دوز کم تجویز کند و به تدریج دوز را افزایش دهد. دستورالعمل‌های پزشک خود را با دقت دنبال کنید. دوز خود را زیاد نکنید و یا بیشتر از مدت‌زمان تجویزشده از این دارو استفاده نکنید. با این کار وضعیت شما سریع‌تر بهبود نمی‌یابد و فقط خطر بروز عوارض جانبی در شما افزایش می‌یابد. به طور مرتب از این دارو استفاده کنید تا بیشترین سود را از آن داشته باشید. برای جلوگیری از فراموشی مصرف دوز، هر روز را در زمان معینی مصرف کنید.
ادامه مصرف سیتالوپرام حتی اگر احساس خوب شدن داشته باشید بسیار مهم است. بدون مشورت با پزشک مصرف این دارو را قطع نکنید. ممکن است با قطع ناگهانی این دارو برخی شرایط بدتر شود. همچنین ممکن است علائمی مانند نوسانات خلقی، سردرد، خستگی، تغییر در خواب و احساسات مختصر مانند شوک الکتریکی را تجربه کنید. برای جلوگیری از بروز این علائم در هنگام قطع دارو، پزشک ممکن است دوز شما را به تدریج کاهش دهد. برای جزئیات بیشتر با پزشک خود و یا مسئول داروخانه مشورت کنید. فوراً هر علامت جدید یا بدتر شدن علائم قبلی را گزارش کنید.
ممکن است ۱ تا ۴ هفته طول بکشد تا اثرات کامل این دارو را مشاهده کنید.
اگر وضعیت شما بهبود نیافت یا بدتر شد، با پزشک خود صحبت کنید.
اطلاعات دارویی ذکر شده در سایت صرفا جهت آگاهی شما تهیه شده است، قبل از مصرف هر نوع دارو با پزشک خود مشورت کنید و از هرگونه خوددرمانی پرهیز کنید.
احتیاط
قبل از مصرف سیتالوپرام، در صورت حساسیت به این دارو، یا حساسیت به اس‌سیتالوپرام یا هر آلرژی دیگری که دارید، پزشک یا داروساز خود را مطلع کنید. این محصول ممکن است حاوی مواد غیرفعال باشد که می‌تواند باعث بروز واکنش‌های آلرژیک یا سایر مشکلات شود. برای اطلاعات بیشتر با داروساز خود صحبت کنید.
قبل از استفاده از این دارو، تاریخچه پزشکی خود را به پزشک یا داروساز خود بگویید، به خصوص در مورد بیماری‌هایی نظیر سابقه شخصی یا خانوادگی اختلال دوقطبی/مانیک-افسردگی، سابقه شخصی یا خانوادگی در مورد خودکشی، بیماری کبد، تشنج، کمبود سدیم در خون، زخم روده/خونریزی (بیماری زخم معده) یا مشکلات خونریزی، سابقه شخصی یا خانوادگی گلوکوم (از نوع زاویه بسته).
سیتالوپرام ممکن است باعث ایجاد شرایطی شود که بر ضربان قلب (طولانی شدن QT) تأثیر بگذارد. طولانی شدن QT به ندرت می تواند باعث (به ندرت حطرناک) ضربان قلب تند/نامنظم جدی و علائم دیگر (مانند سرگیجه شدید، غش) شود که شخص فوراً به مراقبت پزشکی نیاز دارد.
اگر بیماری یا شرایط پزشکی خاصی داشته باشید یا داروهای دیگری مصرف کنید که ممکن است باعث طولانی شدن QT شود، خطر طولانی شدن QT ممکن است افزایش یابد. قبل از استفاده از سیتالوپرام، در مورد تمام داروهای مصرفی و همچنین در صورت وجود هر یک از شرایط زیر: مشکلات قلبی خاص (نارسایی قلبی، ضربان قلب آهسته، طولانی شدن QT در EKG)، سابقه خانوادگی برخی از مشکلات قلبی (طولانی شدن QT در EKG، مرگ ناگهانی قلبی) پزشک یا داروساز خود را مطلع کنید.
مقادیر کم پتاسیم یا منیزیم در خون نیز ممکن است خطر طولانی شدن QT را افزایش دهد. در صورت استفاده از داروهای خاص (مانند دیورتیک ها-ادرارآور ها/”قرص های آب”) یا اگر شرایطی مانند تعریق شدید، اسهال یا استفراغ دارید، این خطر ممکن است افزایش یابد. در مورد استفاده بی خطر از سیپروفلوکساسین با پزشک خود صحبت کنید.
این دارو ممکن است باعث خواب‌آلودگی یا تاری دید شما شود. الکل یا ماری‌جوانا (حشیش) می‌تواند خواب‌آلودگی شما را بیشتر کند. تا زمانی که نمی توانید به صورت ایمن کاری انجام دهید از رانندگی، کار با ماشین‌آلات و هر کاری که نیاز به هوشیاری یا دید دفیق دارد خودداری کنید. از نوشیدن مشروبات الکلی خودداری کنید. در صورت استفاده از ماری‌جوانا (حشیش) با پزشک خود مشورت کنید.
قبل از جراحی، در مورد کلیه محصولاتی که استفاده می کنید (از جمله داروهای بانسخه/بدون نسخه و محصولات گیاهی) با پزشک یا دندانپزشک خود صحبت کنید.
افراد مسن ممکن است نسبت به عوارض جانبی سیتالوپرام، خصوصاً خونریزی، از بین رفتن هماهنگی اعضا و طولانی شدن QT حساسیت بیشتری نشان دهند. همچنین احتمال ابتلا آنها به یک نوع عدم تعادل نمک (هیپوناترمی) بیشتر است، به خصوص اگر آنها از “قرص‌های آب” (دیورتیک ها/ادرارآورها) استفاده می‌کنند. از دست دادن هماهنگی می‌تواند خطر افتادن را افزایش دهد.
ممکن است کودکان نسبت به عوارض جانبی این دارو به ویژه از دست دادن اشتها و کاهش وزن حساس‌تر باشند. وزن و قد کودکانی را هنگام مصرف این دارو مرتباً بررسی کنید.
در دوران بارداری، سیتالوپرام فقط در مواردی که به‌وضوح مورد نیاز باشد، باید استفاده شود؛ زیرا ممکن است به جنین آسیب برساند. همچنین نوزادانی که مادرانشان در طی ۳ ماه آخر بارداری از این دارو استفاده کرده‌اند به ندرت ممکن است علائم ترک مانند مشکلات تغذیه/تنفس، تشنج، سفتی عضلات یا گریه مداوم را تجربه کنند. در صورت مشاهده هر یک از این علائم در نوزاد خود، سریعاً به پزشک اطلاع دهید.
از آنجا که مشکلات روحی و روانی درمان‌نشده (مانند افسردگی، وسواس فکری، اختلال هراس) می‌تواند یک بیماری جدی باشد، مصرف این دارو را متوقف نکنید مگر اینکه توسط پزشک شما تجویز شود. اگر قصد بارداری دارید، باردار هستید یا فکر می‌کنید ممکن است باردار باشید، فوراً با پزشک خود در مورد مزایا و خطرات استفاده از این دارو در دوران بارداری صحبت کنید.
این دارو به شیر مادر منتقل می‌شود و ممکن است اثرات نامطلوب بر روی شیرخوار داشته باشد. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
اوردوز
اگر فردی سیتالوپرام را بیش‌ازحد تجویز شده مصرف کرد و علائم جدی از قبیل غش کردن یا مشکل تنفس داشت، با اورژانس تماس بگیرید.
از به اشتراک گذاشتن داروی خود با دیگران خودداری کنید.
آزمایش‌های پزشکی و آزمایشگاهی (مانند EKG) باید بطور دوره‌ای انجام شود تا پیشرفت شما بررسی شود یا عوارض جانبی تحت نظر قرار گیرد. برای جزئیات بیشتر با دکتر خود مشورت کنید.
تمام ویزیت‌های پزشکی و روانپزشکی را به طور منظم رعایت کنید.
دوزهای فراموش شده
دوزی را از دست ندهید. اگر فراموش کردید که دارو را مصرف کنید، به محض یادآوری آن را مصرف کنید. اگر نزدیک زمان دوز بعدی است، دوز از دست رفته را رها کنید. دوز بعدی خود را در زمان عادی مصرف کنید. دوز مصرف را دو برابر نکنید.
عوارض جانبی
با مصرف سیتالوپرام ممکن است حالت تهوع، خشکی دهان، از دست دادن اشتها، خستگی، خواب‌آلودگی، تعریق، تاری دید و خمیازه به وجود بیاید. اگر هر یک از این اثرات ادامه‌دار یا بدتر شد، سریعاً به پزشک یا داروساز خود بگویید.
به یاد داشته باشید که پزشک شما تشخیص داده است که سود شما از این دارو بیشتر از خطر عوارض جانبی آن است. بسیاری از افراد با استفاده از این دارو عوارض جانبی جدی ندارند.
در صورت بروز عوارض جانبی جدی مثل لرزش (رعشه)، کاهش میل جنسی، تغییر در توانایی جنسی، کبودی/خونریزی آسان فورا با پزشک خود صحبت کنید.
در صورت بروز عوارض بسیار جدی از جمله: غش کردن، ضربان قلب سریع/نامنظم، مدفوع سیاه، استفراغ قهوه‌ای، تشنج، درد/ تورم/قرمزی چشم، گشادی مردمک، تغییر در بینایی (مانند دیدن رنگین‌کمان در شب در اطراف چراغ) سریعاً به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید.
سیتالوپرام ممکن است باعث افزایش سروتونین شود و بندرت (ناشایع) باعث ایجاد بیماری بسیار جدی به نام سندرم/سمیت سروتونین می‌شود. در صورت مصرف داروهای دیگری که باعث افزایش سروتونین می‌شوند، این خطر افزایش می‌یابد، بنابراین تمام داروهای مصرفی را به پزشک یا داروساز خود بگویید. در صورت بروز برخی از علائم زیر، فوراً کمک پزشکی دریافت کنید: ضربان قلب سریع، توهم، از بین رفتن هماهنگی، سرگیجه شدید، تهوع/استفراغ/اسهال شدید، شکم پیچه، تب غیرقابل توضیح، اضطراب/بی‌قراری.
به ندرت (ناشایع) ممکن است مردها نعوظ دردناک یا طولانی‌مدت داشته باشند که ۴ ساعت یا بیشتر طول بکشد. اگر این اتفاق رخ داد، استفاده از این دارو را متوقف کنید و فوراً کمک پزشکی دریافت کنید وگرنه ممکن است مشکلات دائمی ایجاد شود.
واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو به ندرت رخ می‌دهد. اما در صورت مشاهده هرگونه علائم یک واکنش آلرژیک جدی، فوراً کمک پزشکی دریافت کنید، از جمله: بثورات پوستی، خارش/تورم (به خصوص صورت/زبان/گلو)، سرگیجه شدید، مشکل در تنفس.
این موارد لیست کامل از عوارض جانبی احتمالی نیست. اگر متوجه تأثیرات دیگری غیر از موارد ذکر شده در بالا شدید با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید.
تداخلات دارویی
تداخلات دارویی ممکن است نحوه عملکرد داروها را تغییر دهد یا خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این سند شامل تمام تداخلات احتمالی دارو نیست. لیستی از تمام داروهایی که استفاده می کنید (از جمله داروهای با نسخه/بدون نسخه و محصولات گیاهی) را تهیه کرده و آن را با پزشک و داروساز خود به اشتراک بگذارید. بدون تأیید پزشک، دوز داروهای خود را شروع، متوقف یا کم و زیاد نکنید.
برخی از محصولاتی که ممکن است با سیتالوپرام تداخل داشته باشند عبارتند از: داروهای دیگری که می‌توانند باعث خونریزی/کبودی شوند (از جمله داروهای ضد پلاکت مانند کلوپیدوگرل، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن، “رقیق‌کننده خون” مانند وارفارین).
آسپرین هنگام استفاده از این دارو می‌تواند خطر خونریزی را افزایش دهد. با این حال، اگر پزشک شما را راهنمایی کرده است که آسپیرین با دوز کم برای پیشگیری از سکته قلبی یا پیشگیری از سکته مغزی مصرف کنید (معمولاً با دوزهای ۸۱-۳۲۵ میلی‌گرم در روز)، باید مصرف آن را ادامه دهید مگر اینکه پزشک به شما دستور دیگری دهد.برای جزئیات بیشتر از دکتر یا داروساز خود سوال کنید.
مصرف مهارکننده‌های MAO با این دارو ممکن است باعث تداخل جدی با دارو (احتمالا خطرناک) شود. در طول درمان با این دارو از مصرف داروهای مهارکننده MAO (ایزوکاربوکسازید، لاینزولید، متیلن بلو، موکلوبماید، فنلزین، پروکاربازین، راساژیلین، سافینامید، سلژیلین، ترانیل سیپرومین) خودداری کنید. بیشتر مهارکننده های MAO حتی نباید دو هفته قبل و بعد از درمان با این دارو مصرف شوند. از پزشک خود بپرسید که چه زمانی این دارو را شروع یا متوقف کنید.
در صورت مصرف داروهای دیگری که باعث افزایش سروتونین می‌شوند، خطر ابتلا به سندرم/سمیت سروتونین افزایش می‌یابد. به عنوان مثال می‌توان به داروهای خیابانی مانند MDMA/”اکستازی”، زگیل سنت جان، داروهای ضدافسردگی خاص (از جمله SSRI های دیگر مانند فلوکستین/پاروکستین، SNRI هایی مانند دولوکستین/ ونلافاکسین)، تریپتوفان در میان دیگر داروها اشاره کرد. احتمال ابتلا به سندرم سروتونین/سمیت هنگام شروع یا افزایش دوز این داروها بیشتر است.
در صورت مصرف محصولات دیگری که باعث خواب‌آلودگی می‌شوند از جمله الکل، ماری‌جوانا (حشیش)، آنتی‌هیستامین‌ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)، داروهای خواب‌آور یا ضداضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، آرامبخش عضلانی و داروهای تسکین‌دهنده مخدر (مانند کدئین) به پزشک یا داروساز خود بگویید.
برچسب‌ها را بر روی تمام داروهای خود (از جمله داروهای آلرژی یا محصولات سرفه و سرماخوردگی) بررسی کنید زیرا این مواد ممکن است حاوی موادی باشند که باعث خواب‌آلودگی شوند. از داروسازتان نحوه استفاده مطمئن داروها را سؤال کنید.
علاوه بر سیتالوپرام بسیاری دیگر از داروها ممکن است بر ضربان قلب (طولانی شدن QT) تأثیر بگذارند، از جمله آمیودارون، دوفتیلید، کینیدین، پروکائین آمید، سوتالول و سایر موارد.
سیتالوپرام بسیار شبیه به اس سیتالوپرام است. در حین استفاده از سیتالوپرام از داروهای حاوی اس‌سیتالوپرام استفاده نکنید.
این دارو ممکن است با آزمایش‌های پزشکی/آزمایشگاهی خاصی (از جمله اسکن مغزی برای بیماری پارکینسون) تداخل داشته باشد که احتمالاً منجر به نتایج آزمایش کاذب خواهد شد.
اطمینان حاصل کنید که کارکنان آزمایشگاه و تمام پزشکان شما می‌دانند که از این دارو استفاده می‌کنید.
شرایط نگهداری
این دارو را در دمای اتاق و به دور از نور و رطوبت نگهداری کنید. در حمام نگهداری نکنید. تمام داروها را از دسترس کودکان و حیوانات خانگی دور نگه دارید.
داروها را در توالت یا داخل فاضلاب نریزید مگر اینکه دستور انجام این کار داده شود. در صورت انقضا یا اینکه دیگر نیازی به مصرف آن ندارید، این محصول را به درستی از بین ببرید. دراین‌باره با داروساز یا شرکت دفع زباله محلی خود مشورت کنید.
منبع:
