متیل پردنیزولون
| نام برند: |
|
| نام شیمیایی: | متیل پردنیزولون |
| درمان در ام اس: | درمان مرحله حاد، پالس تراپی |
| درمان اصلی: | آرتروز، اختلالات خونی، واکنشهای حساسیت شدید، سرطان‌های خاص، مشکلات چشم، بیماری‌های پوستی/کلیه/روده/روده و اختلالات سیستم ایمنی بدن |
| داروهای معادل: | کورتون |
متیل پردنیزولون برای درمان شرایطی مانند آرتروز، اختلالات خونی، واکنشهای حساسیت شدید، سرطان‌های خاص، مشکلات چشم، بیماری‌های پوستی/کلیه/روده / روده و اختلالات سیستم ایمنی بدن و درمان مرحله حاد ام اس در زمان حمله استفاده میشود. این دارو باعث کاهش پاسخ سیستم ایمنی بدن شما به بیماری‌های مختلف میشود تا علائمی مانند تورم، درد و واکنشهای آلرژیک کاهش یابد. متیل پردنیزولون یک هورمون کورتیکواستروئید است.
این فرم تزریقی از متیل پردنیزولون در مواردی استفاده میشود که داروی مشابه از طریق دهان نمی‌توان اسفاده کرد یا هنگامی که پاسخ خیلی سریع لازم است، به خصوص در بیمارانی که شرایط پزشکی شدید دارند. در مورد خطرات و فواید متیل پردنیزولون با پزشک خود صحبت کنید، به خصوص اگر قرار باشد در نزدیکی ستون فقرات (اپیدورال) تزریق شود. عوارض جانبی ناشایع اما جدی با تزریق اپیدورال ممکن است رخ دهد.
متیل پردنیزولون در بیماری ام اس کاربرد زیادی دارد. این دارو در مرحله حاد بیماری (عود یا حمله) و برای مهار حمله مورد استفاده قرار میگیرد و با نام کورتون نیز شناخته میشود.
متیل پردنیزولون همچنین ممکن است با سایر داروها در اختلالات هورمونی مورد استفاده قرار گیرد.
روش مصرف | احتیاط | اوردوز | دوزهای فراموش شده | عوارض جانبی | تداخلات دارویی | شرایط نگهداری
روش مصرف
این دارو معمولاً با تزریق آهسته به رگ یا مستقیماً به عضله طبق دستور پزشک انجام میشود. مقدار مصرف این دارو بستگی به شرایط پزشکی شما و پاسخ به درمان دارد. بدون تجویز پزشک دوز خود را بیشتر نکنید و یا بیشتر از حد تجویز شده از این دارو استفاده نکنید یا حتی سرعت تزریق را کم و زیاد نکنید. با این کار بهبودی شما بیشتر یا سریعتر نمی‌شود و فقط خطر عوارض جانبی شما افزایش می‌یابد.
در بیماران ام اس این دارو در مواردی که MRI بیمار نشان دهد که بیمار به این دارو نیاز دارد یا بعد از وقوع حمله و به منظور مهار آن مورد استفاده قرار میگیرد، بین سه تا ۵ روز (که به آن‌ها پالس گفته میشود) و هرروز یک گرم. تعداد این پالس‌ها بستگی به شرایط جسمی بیمار و شدت حمله و نظر پزشک معالج دارد.
اگر از متیل پردنیزولون در خانه استفاده می‌کنید، تمام دستورالعمل‌های تهیه و استفاده را از متخصص بهداشت خود بیاموزید. قبل از استفاده، این محصول را به صورت بصری برای ذرات یا تغییر رنگ بررسی کنید. در صورت وجود هر کدام از این دو، از مایع استفاده نکنید. بیاموزید که چگونه وسایل پزشکی را با خیال راحت نگهداری کنید.
استفاده از این دارو را بدون مشورت با پزشک متوقف نکنید. ممکن است با قطع ناگهانی این دارو برخی شرایط بدتر شود. احتمالا دوز شما به تدریج کاهش یابد.
اگر به طور ناگهانی مصرف این دارو را متوقف کردید، ممکن است علائم ترک را داشته باشید (مانند ضعف، کاهش وزن، حالت تهوع، درد عضلانی، سردرد، خستگی، سرگیجه). برای جلوگیری از این حالات، پزشک ممکن است دوز شما را به آرامی کاهش دهد. اگر مدت طولانی یا در دوزهای زیاد از متیل پردنیزولون استفاده کرده باشید، احتمال این علائم بیشتر است. در صورت مشاهده علائم ترک، با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید.
اگر وضعیت شما بهبود نیافته یا بدتر شود، به پزشک خود بگویید.
اطلاعات دارویی ذکر شده در سایت صرفا جهت آگاهی شما تهیه شده است، قبل از مصرف هر نوع دارو با پزشک خود مشورت کنید و از هرگونه خوددرمانی پرهیز کنید.
احتیاط
قبل از مصرف متیل پردنیزولون، در صورت حساسیت به این دارو و یا هر آلرژی دیگری که دارید، به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید. این محصول ممکن است حاوی مواد غیرفعال باشد که می‌تواند باعث بروز واکنشهای آلرژیک یا سایر مشکلات شود. برای اطلاعات بیشتر با داروساز خود صحبت کنید.
قبل از استفاده از این دارو، تاریخچه پزشکی خود را به پزشک یا داروساز خود بگویید، به خصوص در مورد: مشکلات خونریزی، لخته شدن خون، استخوان شکننده (پوکی استخوان)، دیابت، بیماری‌های چشم (مانند آب مروارید، گلوکوم، تبخال عفونی چشم)، مشکلات قلبی ( مانند نارسایی احتقانی قلب، حمله قلبی اخیر)، فشار خون بالا، عفونت‌های فعلی/گذشته (مانند مواردی که در اثر سل، تبخال، قارچ بوجود آمده)، بیماری کلیوی، بیماری کبدی، شرایط روحی و روانی (مانند روان پریشی، اضطراب، افسردگی)، مشکلات معده/روده (مانند دیورتیکولیت، زخم، کولیت اولسروز)، تشنج.
این دارو ممکن است باعث سرگیجه شما شود. الکل یا ماری جوانا (حشیش) می‌تواند سرگیجه شما را بیشتر کند. تا زمانی که نمی توانید به صورت ایمن کاری انجام دهید از رانندگی، کار با ماشین‌آلات و هر کاری که نیاز به هوشیاری دارد خودداری کنید. در صورت استفاده از ماری جوانا (حشیش) با پزشک خود مشورت کنید.
متیل پردنیزولون ممکن است باعث خونریزی معده شود. استفاده روزانه از الکل در حین استفاده از این دارو ممکن است خطر خونریزی معده را افزایش دهد. مشروبات الکلی را محدود کنید. برای اطلاعات بیشتر با دکتر یا داروساز خود مشورت کنید.
متیل پردنیزولون می‌تواند شما را بیشتر در معرض عفونت قرار دهد یا هرگونه عفونت فعلی را بدتر کند. بنابراین، برای جلوگیری از شیوع عفونت، دستان خود را به خوبی بشویید. از تماس با افرادی که عفونت واگیردار دارند (مانند آبله مرغان، سرخک، آنفولانزا) خودداری کنید. اگر در معرض عفونت قرار دارید یا برای اطلاعات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.
این دارو ممکن است باعث شود واکسن‌ها نیز به درستی عمل نکنند. در صورت استفاده از این دارو، واکسن‌های زنده ممکن است باعث ایجاد مشکلات جدی (مانند عفونت) شوند. بدون رضایت پزشک، ایمن سازی، واکسیناسیون یا آزمایش پوستی انجام ندهید. از تماس با افرادی که اخیراً واکسن زنده دریافت کرده اند خودداری کنید (مانند واکسن آنفولانزا که از طریق بینی استنشاق میشود).
قبل از هرگونه عمل جراحی، در مورد کلیه محصولاتی که استفاده می کنید (از جمله داروهای بانسخه/بدون نسخه و محصولات گیاهی) با پزشک یا دندانپزشک خود صحبت کنید.
استفاده طولانی مدت از داروهای کورتیکواستروئید می‌تواند پاسخ بدن به استرس جسمی را دشوار کند. بنابراین، قبل از جراحی یا درمان اضطراری، یا در صورت ابتلا به بیماری/آسیب جدی، به پزشک یا دندانپزشک خود بگویید که از این دارو استفاده می‌کنید یا در طی ۱۲ ماه گذشته از این دارو استفاده کرده‌اید. در صورت بروز خستگی غیرمعمول/شدید یا کاهش وزن، فوراً به پزشک خود بگویید. اگر به مدت طولانی از این دارو استفاده می‌کنید، یک کارت هشدار دهنده یا دستبند شناسه پزشکی تهیه کنید که استفاده شما از این دارو را مشخص می‌کند.
افراد مسن ممکن است نسبت به عوارض این دارو خصوصاً پوکی استخوان حساسیت بیشتری داشته باشند. در مورد راه‌های جلوگیری از پوکی استخوان با پزشک خود صحبت کنید.
اوردوز
اگر فردی متیل پردنیزولون را بیش از حد تجویز شده مصرف کرد و علائم جدی از قبیل غش کردن یا مشکل تنفس را دارد، با اورژانس تماس بگیرید.
از به اشتراک گذاشتن داروی خود با دیگران خودداری کنید.
آزمایش‌های پزشکی و آزمایشگاهی (مانند سطح قند خون/مواد معدنی، فشار خون، معاینات چشم، تست تراکم استخوان، اندازه‌گیری قد و وزن، تست بینایی) باید بطور دوره‌ای انجام شود تا پیشرفت شما و عوارض جانبی در طول درمان بررسی شود. برای جزئیات بیشتر با دکتر خود مشورت کنید.
تغییرات سبک زندگی که به کاهش خطر پوکی استخوان کمک می‌کند در طول درمان طولانی مدت، شامل انجام ورزش‌های سنگین وزنه‌برداری، دریافت کافی کلسیم و ویتامین D، ترک سیگار کشیدن و محدود کردن الکل است. در این مورد با پزشک خود مشورت کنید.
دوزهای فراموش شده
دوزی را از دست ندهید. برای بازدهی بیشتر دارو، دریافت دوز تجویز شده طبق تجویز پزشک اهمیت فراوانی دارد. اگر دوزی را از دست دادید، بلافاصله با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید تا یک برنامه جدید دوز تهیه کنید. دوز مصرف را دو برابر نکنید.
عوارض جانبی
با مصرف متیل پردنیزولون ممکن است حالت تهوع، استفراغ، سوزش قلب، سردرد، سرگیجه، مشکل در خواب، تغییر اشتها، افزایش عرق کردن، آکنه یا درد/قرمزی/تورم در محل تزریق ایجاد شود. اگر هر یک از این علائم ادامه دار یا بدتر شد، سریعاً با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید.
به یاد داشته باشید که پزشک شما تشخیص داده است که سود شما از این دارو بیشتر از خطر عوارض جانبی آن است. بسیاری از افراد با استفاده از این دارو عوارض جانبی جدی ندارند.
متیل پردنیزولون ممکن است قند خون شما را بالا ببرد، که می‌تواند باعث دیابت یا بدتر شدن آن شود. در صورت بروز علائم قند خون بالا مانند افزایش تشنگی/ادرار، فوراً با پزشک خود صحبت کنید. اگر از قبل دیابت دارید، قند خون خود را بطور منظم چک کنید و نتایج را با پزشک خود در میان بگذارید. پزشک ممکن است داروهای دیابت، برنامه ورزشی یا رژیم غذایی شما را تنظیم کند.
این دارو ممکن است توانایی شما در مبارزه با عفونت‌ها را کاهش دهد. این امر می‌تواند باعث شود شما به یک عفونت جدی مبتلا شوید و یا هرگونه عفونت قبلی در بدن شما وخیم‌تر گردد. در صورت بروز علائم عفونت (مانند تب، لرز، گلودرد مداوم، سرفه، تاول) بلافاصله با پزشک خود صحبت کنید.
در صورت بروز عوارض جانبی جدی با پزشک خود صحبت کنید، از جمله: افزایش وزن غیرمعمول، تغییر در دوره قاعدگی، درد استخوان و مفاصل، کبودی آسان/خونریزی، تغییرات روحی و روانی (مانند نوسانات خلقی، افسردگی، تحریک)، ضعف عضلات/درد، پف کردن صورت، بهبود آهسته‌ی زخم‌ها، تورم مچ پا/پا/دست، نازک شدن پوست، رشد موهای غیرمعمول/پوست، مشکلات بینایی، ضربان قلب سریع/آهسته/نامنظم، باعث خونریزی از معده یا روده (مانند مدفوع سیاه و خونین، درد معده/شکم مداوم، استفراغ قهوه ای).
در صورت بروز عوارض جانبی بسیار جدی، از جمله: تشنج، فوراً کمک پزشکی دریافت کنید.
متیل پردنیزولون به ندرت ممکن است باعث مشکلات کبدی شود. در صورت تجربه علائم حالت تهوع/استفراغ که متوقف نمی شود، از بین رفتن اشتها، درد معده/شکم، زرد شدن چشم و پوست، ادرار تیره با پزشک خود صحبت کنید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو به ندرت رخ می‌دهد. اما در صورت مشاهده هرگونه علائم یک واکنش آلرژیک جدی، فوراً کمک پزشکی دریافت کنید، از جمله: بثورات پوستی، خارش/تورم (به خصوص صورت/زبان/گلو)، سرگیجه شدید، مشکل در تنفس.
این موارد لیست کامل از عوارض جانبی احتمالی نیست. اگر متوجه تأثیرات دیگری غیر از موارد ذکر شده در بالا شدید با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید.
تداخلات دارویی
تداخلات دارویی ممکن است نحوه عملکرد داروها را تغییر دهد یا خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این متن شامل تمام تداخلات احتمالی دارو نیست. لیستی از تمام داروهایی که استفاده می کنید (از جمله داروهای با نسخه/بدون نسخه و محصولات گیاهی) را تهیه کرده و آن را با پزشک و داروساز خود به اشتراک بگذارید. بدون تأیید پزشک، دوز داروهای خود را شروع، متوقف یا کم و زیاد نکنید.
برخی از محصولاتی که ممکن است با متیل پردنیزولون تداخل داشته باشند عبارتند از: آلدسلوکین، مییفپریستون، داروهای دیگری که همچنین می‌توانند باعث خونریزی/کبودی شوند (از جمله داروهای ضد پلاکت مانند کلوپیدوگرل، “رقیق کننده خون” مانند وارفارین / دابیگاتران، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی NSAIDs مانند ایبوپروفن، سلکوکسیب، آسپرین، سالیسیلات).
اگر پزشک آسپیرین با دوز کم برای جلوگیری از سکته قلبی یا پیشگیری از سکته مغزی تجویز کرده است (معمولاً با دوزهای ۸۱-۳۲۵ میلی‌گرم در روز)، باید مصرف آن را ادامه دهید مگر اینکه پزشک به شما دستور دیگری دهد. جزئیات بیشتر را از پزشک یا داروساز خود بپرسید.
سایر داروها می‌توانند بر حذف متیل پردنیزولون از بدن شما تأثیر بگذارند، که ممکن است بر نحوه عملکرد متیل پردنیزولون تأثیر بگذارد. به عنوان مثال می‌توان به ضد قارچ‌های آزول (مانند کتوکونازول)، بوسپرویر، سیکلوسپورین، استروژن‌ها، مهارکننده‌های پروتئین HIV (مانند ریتوناوویر)، آنتی‌بیوتیک‌های ماکرولید (مانند اریترومایسین)، ریفامایسین‌ها (مانند ریفامپین)، زگیل سنت جان، برخی از داروهای مورد استفاده در درمان تشنج (مانند فنی‌توئین، فنوباربیتال)، تلاپرویر و سایر داروها اشاره کرد.
این دارو ممکن است با آزمایش‌های آزمایشگاهی خاصی (از جمله تست‌های پوستی) تداخل داشته باشد، که ممکن است باعث نتایج آزمایش نادرست شود. اطمینان حاصل کنید که پرسنل آزمایشگاه و تمام پزشکان خود می‌دانند که از این دارو استفاده می‌کنید.
شرایط نگهداری
در دمای اتاق به دور از نور و رطوبت نگهداری شود. در حمام نگهداری نکنید. تمام داروها را از کودکان و حیوانات خانگی دور نگه دارید.
داروها را در توالت نریزید یا آن‌ها را داخل فاضلاب نریزید مگر اینکه دستور انجام این کار داده شود. در صورت انقضا یا اینکه دیگر نیازی به مصرف آن ندارید، این محصول را به درستی از بین ببرید. دراین‌باره با داروساز یا شرکت دفع زباله محلی خود مشورت کنید.
منبع:
