تزریق واکسن آنفولانزا در بیماران مبتلا به ام اس – نوشته دکتر سید محمد باغبانیان

آنفلوانزا بیماری است که نگرانی خاصی را برای بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) ایجاد می‌کند. آیا واکسن آنفولانزا برای بیماری ام اس مفید است؟

 

 

انواع واکسن آنفولانزا

از دو نوع واکسن آنفلوانزا استفاده می‌شود. واکسن اول شامل ویروس غیرفعال آنفولانزا (ویروس کشته شده) است که به صورت تزریق عضلانی تجویز می‌شود و واکسن نوع دوم شامل ویروس زنده ولی تضعیف شده، که به صورت تزریق به داخل بینی از طریق آئروسل است (دریافت واکسن به صورت استنشاقی صورت می‌گیرد). دریافت واکسن حاوی ویروس زنده ضعیف شده برای بیماران ام اس توصیه نمی‌شود.

 

خطر شروع ام اس بعد از واکس آنفولانزا

مطالعات مربوط به شروع ام اس پس از واکسیناسیون آنفلوانزا از نظر روشی محدودیت‌های بسیار جدی داشت و هیچ ارتباطی بین واکسیناسیون آنفلوانزا و افزایش خطر ابتلا به ام اس در افراد را گزارش نکرد.

 

بیماری آنفولانزا در بیماران ام اس

دو مطالعه انجام شده نشان داد که خطر بستری شدن، مرگ و میر، عوارض و عود (در بیماران مبتلا به ام اس عود کننده – بهبود یابنده RRMS) در بیماران ام اس که درگیر بیماری آنفولانزا می‌شوند افزایش می‌یابد.

 

واکسن آنفولانزا و عود (حمله) در ام اس

به نظر می‌رسد که واکسیناسیون آنفلوانزا اثر محافظتی بر ام اس دارد و به نظر نمی‌رسد شرایط عصبی را تشدید یا وخیم‌تر کند. با این وجود، یک سری موارد کوچک از گزارش عود در طی ۳ هفته از H1N1 همزمان و واکسیناسیون فصلی وجود دارد.

 

داروهای ام اس و واکسن آنفولانزا

کورتیکواستروئید: کورتیکواستروئیدها اثری در پاسخ ایمنی بدن به دنبال واکسیناسیون آنفلوانزا ندارند.

اینترفرون بتا (INF-β): واکسیناسیون فصلی آنفلوانزا در ۹۰.۹ تا ۹۳٪ از بیماران تحت درمان با اینترفرون بتا ایمن و موثر است.

گلاتیرامر استات (GA): ممکن است بیماران تحت درمان با گلاتیرامر استات در مقایسه با افراد سالم بعد از واکسیناسیون آنفلوانزا مصونیت کمتری نسبت به بیماری آنفولانزا داشته باشند.

میتوکسانترون: میتوکسانترون می‌تواند ایمنی و اثربخشی واکسن آنفلوانزا را مختل کند.

تری فلوناماید: مطالعه TERIVA نشان داد که واکسیناسیون آنفلوانزا در ایجاد محافظت (در مقیاس درنظر گرفته شده) در بیماران تحت درمان با تری فلوناماید کافی است.

دی متیل فومارات: هیچ اطلاعاتی در مورد واکسیناسیون آنفولانزا در بیماران تحت درمان با دی متیل فومارات وجود ندارد.

فینگولیمود: واکسیناسیون آنفلوانزا در بیماران تحت درمان با فینگولیمود می‌تواند ایمن و محافظت کننده باشد اما به دوز تقویت کننده نیاز دارد.

ناتالیزومب: واکسیناسیون آنفلوانزا در بیماران تحت درمان با ناتالیزومب می‌تواند ایمن و محافظت کننده باشد.

سیتوتوکسیک: بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) که تحت درمان با آزاتیوپرین هستند به دنبال واکسیناسیون آنفلوانزا پاسخ آنتی بادی کمتری داشتند.

ایمونوگلوبولین وریدی (IVIG): ایمنی زایی واکسن‌های زنده به مدت ۶-۱۲ ماه توسط IVIG مختل شد.

ریتوکسیمب: در بیماران تحت درمان با ریتوکسیمب، واکسیناسیون با واکسن‌های غیرفعال ممکن است موثر باشد.

 

زمان واکسیناسیون

به دنبال دریافت کورتیکواستروئید، توصیه می‌شود واکسیناسیون را حداقل برای ۲ هفته به تأخیر بیندازید. در بیماران مبتلا به ام اس که تحت درمان با میتوکسانترون و سیکلوفسفامید هستند، واکسیناسیون باید بین چرخه‌های دارویی انجام شود. در درمان‌های سرکوب کننده سیستم ایمنی، آزمایش آنتی بادی ۴ هفته پس از واکسیناسیون توصیه می‌شود و اگر میزان آنتی بادی بالا نرفت، واکسیناسیون مجدد باید درنظر گرفته شود.

 

تضاد علایق

نویسندگان در این مطالعه هیچگونه تضادی را اعلام نکردند.

 

تصدیق‌ها

هیچ.

 

شرایط تزریق واکسن در بیماران ام اس برای آگاهی شرح داده شد، قبل از واکسیناسیون/ایمن‌سازی حتما با پزشک خود مشورت کنید.

 

 

نویسنده:

دکتر سید محمد باغبانیان – متخصص مغز و اعصاب و فلوشیپ ام اس – عضو هیات علمی دانشگاه

مجله نورولوژی