سلول های بنیادی برگرفته از سلول های پوستی افراد مبتلا به ام اس، میلین طبیعی میسازند
مطالعه جدیدی نشان داد که سلول های بنیادی برگرفته از سلول های پوستی افراد مبتلا به ام اس، میلین عایق عصبی طبیعی میسازد. این مطالعه که با بودجه انجمن ملی ام اس آمریکا انجام شد، فرصت‌های بیشتری را برای سلول درمانی جهت ترمیم میلین در ام اس فراهم می‌کند.
یک تیم تحقیقاتی بین المللی نتایجی را منتشر کرده است که احتمالات جدیدی برای ایجاد روش‌هایی برای ترمیم میلین عایق عصبی در افراد مبتلا به ام اس (مولتیپل اسکلروزیس) ارائه می‌دهد. در کنار یک مطالعه همراه که قبلاً منتشر شده بود، تحقیقات این تیم به یک سوال مهم در ام اس پرداخته است: چرا مکانیسم های ترمیم طبیعی مغز در نهایت قادر به ترمیم آسیب به میلین در مغز و نخاع نیستند؟ رشته های عصبی (آکسون) که میلین در آنها آسیب دیده است کمتر در برابر حملات سیستم ایمنی بدن (که از ویژگی های بارز بیماری ام اس است) نجات می‌یابند.
پیش زمینه
میلین پوششی است که انتقال پیام عصبی را بهبود می‌بخشد و در طی بیماری ام اس آسیب می‌بیند. مغز دارای سلول های بنیادی اضافی است که سلول های پیش ساز الیگودندروسیت (OPC) نامیده می‌شوند و قادر به انتقال به مناطق آسیب دیده، تبدیل شدن به سلول های تولیدکننده میلین بالغ (الیگودندروسیت ها) و تولید و پوشاندن میلین جدید به دور آکسون ها هستند. با این حال، در برخی از مراحل بیماری ام اس، ترمیم میلین متوقف می‌شود. مشخص نیست که آیا ترمیم به دلیل نقص در خود OPC متوقف می‌شود یا برخی از نقص ها در محیط ضایعات ام اس (پلاک)، مانند فعالیت ایمنی سمی. اگر نمیدانید که میلین و وظیفه آن چیست، بد نیست مطلب میلین چیست؟ را مطالعه کنید.
مطالعه
تیمی به سرپرستی دکتر آن بارون-وان اورکورن (از اینسرم، پاریس)، با همکاری دکتر تانجا کولمان (از دانشگاه بیمارستان مونستر)، دکتر جک آنتل (از دانشگاه McGill، مونترال) و دکتر جیانویتو مارتینو (از بیمارستان San Raffaele و دانشگاه Vita San Raffaele، میلان) با آزمایش توانایی OPC ها در تشکیل میلین در موش‌های دارای کمبود میلین مادرزادی، به این سوال پرداختند. در این موش‌ها، هیچ تداخلی در فعالیت ایمنی مشاهده نشد.
این تیم سلول های پوستی را از سه فرد مبتلا به ام اس و سه فرد فاقد ام اس از جمله دوقلوی سالم فرد مبتلا به ام اس گرفته‌اند. آنها از روشی که در حال تبدیل شدن به یک فناوری استاندارد است، برای برنامه ریزی معکوس سلول‌های پوستی برای تبدیل شدن به سلول‌های بنیادی استفاده کردند – “سلول های بنیادی پرتوان القایی” (iPSC)، که برای تبدیل شدن به OPCهای جوان تحریک کردند. سپس این OPC های “القا شده” به سیستم عصبی موش تزریق شده و حرکت و فعالیت سلول‌ها ردیابی می‌شود.
یافته‌ها
محققان هیچ تفاوتی در رفتار OPC های حاصل از سلول‌های پوستی افراد مبتلا به ام اس و افراد سالم ندیدند. سلول‌ها مراحل طبیعی رشد، بلوغ و تخصص را طی کردند تا تبدیل به الیگودندروسیت های سازنده میلین شوند. آنها با سایر سلول‌های مغزی موش (به طور خاص، الیگودندروسیت ها و آستروسیت ها) ارتباط متقابل داشتند. آنها میلین را در اطراف آکسون‌ها تشکیل دادند، با الیگودندروسیت‌های دیگر شبکه شدند و کارایی هدایت پیام عصبی را بهبود بخشیدند.
این مطالعه شواهد اخیر آزمایشگاه دکتر کولمان را تأیید می‌کند که با همکاری همین تیم‌های درگیر در مطالعه حاضر به دست آمده است، که نشان داد OPC های مشتق شده از سلول های پوستی افراد مبتلا به ام اس، در ظروف آزمایشگاهی رفتار مشابهی دارند با آنهایی که از افراد سالم گرفته شده است. (در سطح پروتئومیک – به این معنی که مکمل کامل پروتئین‌های موجود و فعال (بیان شده) در این سلول‌ها بسیار مشابه است).
معنی و تأثیرات بالقوه
این نتایج نشان می‌دهد که ام اس ظرفیت ذاتی الیگودندروسیت ها برای ترمیم میلین را تغییر نمی‌دهد و این احتمال وجود دارد که مشکل محیط مغز باشد. علاوه بر عوامل ایمنی، سایر عواملی که در نارسایی ترمیم میلین در ام اس نقش دارند شامل پیری و آسیب آکسون است.
روی هم رفته، این مطالعات شواهد مهمی را در مورد احتمال ترمیم میلین در ام اس اضافه می‌کنند، و همچنین نشان می‌دهد که iPSC های مشتق شده از پوست یا سلول‌های دیگر افراد مبتلا به ام اس می‌توانند منبع مناسبی از سلول‌های مورد استفاده در درمان های ترمیم کننده میلین در آینده باشند. تحقیقات در مورد iPSC ها هنوز در مراحل ابتدایی است، زیرا مطالعات برای تعیین اینکه آیا هر نوع سلول بنیادی می‌تواند آسیب میلین را برطرف کند و عملکرد را بازگرداند یا خیر، ادامه دارد.
در این زمینه تحقیقات دیگری در حال انجام است که میتوانید موارد مختلف آن را در مطلب پنج نکته جدید که باید درباره ترمیم میلین بدانید دنبال کنید.
بودجه
دکتر بارون-وان اورکورن یک محقق در شبکه تحقیقاتی (BRAVEinMS) به رهبری دکتر مارتینو است. این شبکه با پشتیبانی اتحادیه بین المللی ام اس پیشرونده با گروه‌های تحقیقاتی به سرپرستی دکتر کولمان و دکتر آنتل و دیگران همکاری می‌کند. بودجه این تحقیق نیز توسط انجمن ملی ام اس آمریکا و دیگران تأمین شد.
مقاله “آی پی اس الیگودندروگلیای القاشده در افراد مبتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس خواص خود را حفظ می‌کند تا با آکسون ها و گلیا در داخل بدن ارتباط برقرار کند” (نوشته صبا مظفری، لورا استاروست، مانوت سیلوت، بیتریز گارسیا دیاز، ژو یو کانگ تی، دلفین روسل، ماریون لوی، لیندا اتوبونی، کی پیو کیم، هانس آر شولر، تیموتی ای کندی، جک پی آنتل، جیانویتو مارتینو، ماریا سسیلیا آنگولو ، تانجا کولمان، آن بارون-ون اورکورن) در ۴ دسامبر سال ۲۰۲۰ در نشریه Science Advances منتشر شد.
درباره بیماری ام اس
بیماری ام اس یک بیماری خودایمنی است که در آن طی یک واکنش غیرطبیعی سیستم ایمنی بدن به دستگاه اعصاب مرکزی (CNS) حمله می‌کند. اگر در مورد این بیماری اطلاعات کافی ندارید میتوانید با مطلب ام اس چیست؟ شروع کنید.
منبع:
۴ دسامبر ۲۰۲۰
