داروی دیابت با تقویت انرژی در اعصاب، از آنها در برابر آسیب محافظت می‌کند
تحقیقات جدید که توسط انجمن ام اس بریتانیا تامین شده است، نشان می‌دهد که داروی دیابت “پیوگلیتازون” از آنجا که توانایی محافظت از اعصاب در برابر آسیب را دارد می‌تواند قطعه دیگری از پازل متوقف کردن بیماری ام اس باشد،
افزایش انرژی
به طور معمول پوشش محافظ میلین در اطراف اعصاب ما امکان ارسال سریع پیام در نقاط مختلف بدن را فراهم می‌کند. اما در ام اس میلین آسیب می‌بیند، که این امر باعث می‌شود اعصاب در معرض آسیب بیشتری قرار گیرند و به مرور زمان ناتوانی ایجاد شود. ما همچنین می‌دانیم که در بیماری ام اس، اعصاب پیام‌ها را به درستی منتقل نمی‌کنند. آنها برای جبران این امر نیاز به انرژی بیشتری دارند.
برای اولین بار محققان دانشگاه ادینبورگ نشان داده‌اند که اعصاب از توانایی طبیعی تقویت منابع انرژی خود پس از آسیب دیدن برخوردارند. آنها این کار را با انتقال میتوکندری (نیروگاه انرژی سلول‌ها) به قسمت آسیب دیده رشته عصبی انجام می‌دهند. محققان این فرآیند را ARMD (پاسخ آکسونی میتوکندری به دمیلینه شدن) نامیدند.
ARMD به تنهایی قادر به تأمین انرژی کافی برای برآورده کردن نیاز افزایش یافته به انرژی (ناشی از آسیب میلین) نیست. اما در کمال تعجب، محققان همچنین دریافتند که پیوگلیتازون، یک داروی دیابت موجود در بازار، می‌تواند تعداد این میتوکندری‌ها را افزایش دهد. این امر در موش‌ها باعث افزایش انرژی تولیدی می‌شود و از رشته‌های عصبی آنها در برابر آسیب‌های اضافی محافظت می‌کند.
محافظت از اعصاب
دکتر دان مهاد، از مرکز تحقیقات ام اس ادینبورگ گفت:
“اگرچه درک ما از بیماری ام اس طی چند دهه گذشته بسیار بهبود یافته است، اما روش‌های درمانی جدید هنوز از رشته‌های عصبی محافظت نمی‌کنند. چنین محافظتی در درمان ام اس بسیار مهم است. این مسئله نه تنها برای انواع عود کننده ام اس، بلکه برای فرم‌های پیشرونده این بیماری نیز تاثیرگذار است. علم در ایجاد درمان‌های موثر برای انواع پیشرونده ام اس عقب مانده است.”
“کشف ما نشان می‌دهد که اعصاب به افزایش انتقال میتوکندری مولد انرژی به ناحیه آسیب دیده پاسخ می‌دهند – پاسخی که ما آن را “ARMD “می‌نامیم. به طور قابل ملاحظه‌ای، ما توانستیم با استفاده از داروی دیابت پیوگلیتازون که به راحتی در دسترس است، ARMD را تقویت کرده و از این اعصاب آسیب‌پذیر محافظت کنیم. ما معتقدیم که این یک کشف فوق العاده مهم است که در نهایت می‌تواند پلی را میان آسیب میلین و ترمیم میلین ایجاد کند.”
این برای افراد مبتلا به ام اس به چه معناست؟
در حال حاضر، بیش از ده‌ها درمان مؤثر برای مبتلایان به انواع عود کننده ام اس در دسترس است – اما اینها فقط به آسیب‌های ناشی از سیستم ایمنی بدن می‌پردازند. برای اینکه واقعاً ام اس را متوقف کنیم و درمانی را برای مبتلایان به همه انواع ام اس ایجاد کنیم، باید راه‌هایی را برای محافظت اعصاب از آسیب بیشتر و ترمیم میلین آسیب دیده پیدا کنیم.
این تحقیق در موش‌ها و سلول‌هایی که در یک ظرف رشد کرده‌اند انجام شد. پیوگلیتازون همچنین در کارآزمایی بالینی مبتلایان به ام اس پیشرونده در ایالات متحده (با نام TRAP-MS) مورد آزمایش قرار می‌گیرد تا ببیند آیا می‌تواند حملات سیستم ایمنی بدن به میلین را هدف قرار دهد یا خیر.
دکتر اما گری، دستیار مدیر تحقیقات انجمن ام اس بریتانیا گفت:
“این مهمترین اقدام در جهت رسیدن به هدف ما یعنی متوقف کردن بیماری ام اس است. و ما معتقدیم که درمان ام اس می‌تواند در آینده نزدیک کاملاً دگرگون شود. به مبتلایان به ام اس ترکیبی از روش‌های درمانی که بر روی جنبه‌های مختلف بیماری اثر می‌گذارند ماننده: متوقف کردن حملات ایمنی و عود مجدد، محافظت از اعصاب در برابر آسیب، و بازسازی میلین از دست رفته تجویز خواهد شد. این بدان معناست که دیگر هیچ کس نگرانی در مورد وخیم‌تر شدن بیماری ام اس خود ندارد.
“در حال حاضر، هیچ روش درمانی محافظت کننده عصبی مؤثری برای ام اس وجود ندارد، اما تحقیقات دکتر مهاد نشان می‌دهد که ما به رسیدن به این نوع درمان نزدیکتر شده ایم – و یافتن درمان برای همه مبتلایان به بیماری ام اس حالا دیگر یک چشم انداز بسیار واقعی است.”
شما می‌توانید نسخه اصلی و کامل این مقاله را به زبان انگلیسی اینجا مطالعه کنید.
در مورد بیماری مولتیپل اسکلروزیس
بیماری ام اس یک بیماری خودایمنی است که در آن طی یک واکنش غیرطبیعی سیستم ایمنی بدن به دستگاه اعصاب مرکزی (CNS) حمله می‌کند. اگر در مورد این بیماری اطلاعات کافی ندارید می‌توانید با مطلب ام اس چیست؟ شروع کنید.
منبع:
۵ آگوست ۲۰۲۰
