اسپاسم در ام اس
علامت اسپاسم به احساس سفتی و طیف گسترده‌ای از اسپاسم‌های عضلانی غیر ارادی (انقباضات عضلات در حالت پایدار یا بعد از حرکات ناگهانی) اشاره دارد. این علامت یکی از علائم شایع بیماری ام اس است. این حس ممکن است به اندازه احساس سفتی عضلات خفیف باشد یا ممکن است آنقدر شدید باشد که باعث ایجاد اسپاسم دردناک و غیرقابل کنترل در اندام‌ها، معمولاً پاها شود. همچنین ممکن است احساس درد یا گرفتگی در مفاصل و اطراف آن ایجاد کند و باعث کمردرد شود. اگرچه در هر اندام ممکن است رخ دهد، اما در پاها بسیار شایع است.
- در اسپاسم فلکسور عضلات به قدری سفت می‌شوند که اندام‌ها خم شده و به سختی راست می‌شوند.
- در اسپاسم اکستنسور عضلات به قدری سفت می‌شوند که اندام‌ها راست می‌مانند و خم شدن آنها دشوار می‌شود.
اسپاسم ممکن است با حرکات ناگهانی یا تغییر موقعیت، افزایش دما، رطوبت یا عفونت‌ها تشدید شود و حتی با پوشیدن لباس‌های تنگ برانگیخته شود.
برخی از درجات اسپاسم، به خصوص برای افرادی که دارای ضعف قابل توجهی در پا هستند، می‌تواند مزیت ایجاد کند. اسپاسم سفتی را به پاهای فرد می‌بخشد و ایستادن، انتقال و راه رفتن را برای او آسان تر می‌کند. هدف از درمان این افراد، تسکین اسپاسم به اندازه کافی برای اطمینان از آسایش (عدم تحمل درد) و جلوگیری از عوارض، بدون از بین بردن سفتی لازم برای عملکرد اوست. اگر در مورد بیماری ام اس اطلاعات کافی ندارید، مطلب ام اس چیست؟ و اگر علائم ام اس را نمی‌دانید مطلب علائم بیماری ام اس را مطالعه کنید.
درمان و مدیریت
اسپاسم و گرفتگی عضلات معمولاً با داروها، فیزیوتراپی و کاردرمانی درمان می‌شود. از آنجا که این مشکل در افراد مختلف بسیار متفاوت است، باید به صورت فردی درمان شود و نیاز به مشارکت بین شخص مبتلا به ام اس و تیم درمانی وی دارد (مثلاً پزشک، پرستار، دستیار پزشک، فیزیوتراپ و کاردرمانگر). در صورت عدم درمان، اسپاسم می‌تواند منجر به عوارض جدی از جمله انقباضات (مفاصل یخ زده یا بی حرکت) و زخم‌های در اثر فشار شود. از آنجا که این عوارض همچنین به عنوان محرک اسپاسم عمل می‌کنند، می‌توانند منجر به تشدید علائم خطرناک شوند.
داروهای درمان اسپاسم در ام اس شامل لوتیراستام، دیازپام، تیزانیدین، باکلوفن، دانترولن، کلونازپام و بوتولینوم توکسین می‌شود، برای اطلاعات بیشتر در مورد این داروها می‌توانید به صفحه اختصاصی هر دارو مراجعه کنید. لازم به ذکر است که از خود درمانی پرهیز کنید و درمان دارویی را فقط با مشورت پزشک و نظارت وی مصرف کنید.
منبع:
