پرازوسین – Prazosin
| نام برند: |
|
| نام شیمیایی: | پرازوسین |
| درمان در ام اس: | درمان بهبود دهنده علائم، درمان اختلالات ادراری |
| درمان اصلی: | درمان فشار خون بالا |
| داروهای معادل: |
پرازوسین، به تنهایی یا همراه با داروهای دیگر برای درمان فشارخون بالا استفاده می‌شود. کاهش فشارخون بالا به جلوگیری از سکته مغزی، حمله قلبی و مشکلات کلیوی کمک می‌کند. پرازوسین به جز درمان متداولش، در درمان ام اس برای تقویت جریان ادرار از طریق اسفنکتر استفاده می شود.
پرازوسین متعلق به دسته‌ای از داروها به نام مسدودکننده‌های آلفا است. این دارو با آرام کردن و گسترش عروق خونی کار می‌کند تا خون راحت‌تر جریان یابد.
روش مصرف | احتیاط | اوردوز | دوزهای فراموش شده | عوارض جانبی | تداخلات دارویی | شرایط نگهداری
روش مصرف
پرازوسین از طریق دهان، با یا بدون غذا، معمولاً دو یا سه بار در روز طبق دستور پزشک مصرف می‌شود. اگر هنگام مصرف این دارو دچار ناراحتی معده می‌شوید، آن را همراه با غذا یا شیر مصرف کنید. دوز مصرفی به سن، وضعیت پزشکی و پاسخ بدن شما به درمان بستگی دارد.
پرازوسین گاهی اوقات بعد از اولین دوز و یا هنگام افزایش دوز مصرفی، ممکن است باعث غش ناگهانی شود. برای کاهش خطر غش کردن، اولین دوز تجویز شده توسط پزشک همیشه کمترین دوز ممکن است. شما باید دوز اول را درست قبل از خواب مصرف کنید. با این کار احتمال غش کردن کاهش می‌یابد. ممکن است دوز شما به‌تدریج افزایش یابد. بعد از افزایش دوز، اولین دوز جدید خود را در زمان خواب مصرف کنید، مگر اینکه پزشک دستور دیگری دهد.
برای گرفتن بهترین نتیجه از این دارو، به‌طور مرتب از آن استفاده کنید. برای جلوگیری از فراموشی مصرف دوز، هر روز آن را درزمان (های) معینی مصرف کنید. اگر از این دارو برای فشارخون بالا استفاده می‌کنید، ادامه مصرف آن حتی اگر احساس خوب شدن داشته باشید، بسیار مهم است. بیشتر افراد مبتلا به فشارخون بالا احساس بیماری ندارند. ممکن است چند هفته طول بکشد تا فواید کامل این دارو احساس شود.
بدون مشورت با پزشک، مصرف این دارو را متوقف نکنید. ممکن است با قطع ناگهانی دارو برخی از شرایط بدتر شود. برای قطع این دارو، دوز مصرفی شما باید زیر نظر پزشک و به‌تدریج کاهش یابد.
در صورت بدتر شدن شرایط با پزشک خود صحبت کنید (مثلاً وقتی فشارخون روتین شما بالا رفته است).
اطلاعات دارویی ذکر شده در سایت صرفا جهت آگاهی شما تهیه شده است، قبل از مصرف هر نوع دارو با پزشک خود مشورت کنید و از هرگونه خوددرمانی پرهیز کنید.
احتیاط
قبل از مصرف پرازوسین، در صورت حساسیت به این دارو یا حساسیت به سایر مسدودکننده‌های آلفا (مانند دوکسازوسین، ترازوسین) و یا هر آلرژی دیگری که دارید، به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید. این محصول ممکن است حاوی مواد غیرفعال باشد که می‌تواند باعث بروز واکنش‌های آلرژیک یا سایر مشکلات شود. برای اطلاعات بیشتر با داروساز خود صحبت کنید.
قبل از استفاده از این دارو، تاریخچه پزشکی خود را به پزشک یا داروساز خود بگویید، به‌خصوص در مورد بیماری‌هایی نظیر مشکلات قلبی (مانند فشارخون پایین)، بیماری کلیه، حملات در خواب عمیق (حملات خواب یا نارکولپسی)، سرطان پروستات، برخی از مشکلات چشم (آب‌مروارید، گلوکوم یا آب‌سیاه).
این دارو ممکن است شما را دچار سرگیجه یا خواب‌آلودگی یا تاری دید کند. الکل یا ماری‌جوانا (حشیش) می‌تواند سرگیجه یا خواب‌آلودگی شما را بیشتر کند. تا زمانی که نمی توانید به صورت ایمن کاری انجام دهید از رانندگی، کار با ماشین‌آلات و هر کاری که نیاز به هوشیاری و دید دقیق دارد خودداری کنید. پس از مصرف اولین دوز، هنگام افزایش دوز یا شروع مجدد درمان با پرازوسین، به مدت ۲۴ ساعت رانندگی نکنید و در فعالیت‌های خطرناک شرکت نکنید . اگر پزشک شما داروهای دیگر فشارخون را نیز تجویز کرده است، پس از اولین دوز مصرف داروی جدید، از رانندگی و فعالیت‌های خطرناک خودداری کنید. مصرف مشروبات الکلی را محدود کنید. در صورت استفاده از ماری‌جوانا (حشیش) با پزشک خود مشورت کنید.
برای کاهش خطر سرگیجه و غش کردن هنگام ایستادن برای مدت طولانی مراقب باشید. در هنگام ورزش و قرار گرفتن در هوای گرم از گرم شدن بیش‌ازحد جلوگیری کنید. هنگام شروع مصرف این دارو، از قرار گرفتن در موقعیت‌هایی که در صورت غش ممکن است جراحت رخ دهد خودداری کنید.
قبل از هرگونه عمل جراحی (از جمله جراحی آب‌مروارید/گلوکوم یا آب‌سیاه چشم)، به پزشک یا دندانپزشک خود بگویید که این دارو را مصرف می‌کنید یا تاکنون مصرف کرده‌اید و در مورد سایر محصولات مصرفی (از جمله داروهای بانسخه/بدون نسخه و محصولات گیاهی) نیز با پزشک صحبت کنید.
افراد مسن ممکن است نسبت به عوارض جانبی پرازوسین خصوصاً سرگیجه و غش حساسیت بیشتری داشته باشند. این عوارض جانبی می‌تواند خطر افتادن را افزایش دهد.
در دوران بارداری، این دارو فقط در مواردی که به‌وضوح مورد نیاز باشد، باید استفاده شود. در مورد خطرات و فواید آن با پزشک خود صحبت کنید.
پرازوسین به شیر مادر منتقل می‌شود. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
اوردوز
اگر فردی پرازوسین را بیش‌ازحد تجویز شده مصرف کرد و علائم جدی از قبیل غش کردن یا مشکل در تنفس دارد، با اورژانس تماس بگیرید. علائم مصرف بیش‌ازحد ممکن است شامل خواب‌آلودگی شدید، واکنش‌های کند باشد.
از به اشتراک گذاشتن داروی خود با دیگران خودداری کنید.
تغییرات سبک زندگی مانند برنامه‌های کاهش استرس، ورزش و تغییر رژیم‌های غذایی ممکن است باعث افزایش اثربخشی این دارو شود. با پزشک یا داروساز خود در مورد تغییرات سبک زندگی که می‌تواند به نفع شما باشد صحبت کنید.
در هنگام مصرف این دارو، فشارخون و ضربان قلب خود را به‌طور مرتب بررسی کنید. بیاموزید که چگونه فشارخون خود را کنترل کنید و نتایج را با پزشک خود به اشتراک بگذارید.
دوزهای فراموش شده
اگر فراموش کردید دارو را مصرف کنید، به‌محض یادآوری آن را مصرف کنید. اگر نزدیک زمان دوز بعدی است، دوز ازدست‌رفته را رها کنید. دوز بعدی خود را در همان زمان معمول مصرف کنید. دوز مصرف را دو برابر نکنید.
عوارض جانبی
با مصرف پرازوسین ممکن است سردرد، خواب‌آلودگی، خستگی، ضعف، تاری دید، حالت تهوع، استفراغ، اسهال یا یبوست تا هنگام تنظیم بدن شما با دارو ایجاد شود. اگر هر یک از این اثرات ادامه‌دار یا بدتر شد، سریعاً به پزشک یا داروساز خود بگویید.
سرگیجه یا منگی در هنگام ایستادن نیز ممکن است ایجاد شود، به‌خصوص بعد از دوز اول و مدت کوتاهی پس از مصرف یک دوز از دارو در طول هفته اول درمان. برای کاهش خطر سرگیجه و غش کردن، هنگام بلند شدن از حالت نشسته یا دراز کشیده به‌آرامی این کار را انجام دهید. اگر سرگیجه رخ داد، سریعاً بنشینید یا دراز بکشید. در صورت بروز این حالت در دفعات متعدد ممکن است دوز مصرفی شما نیاز به تنظیم داشته باشد.
به یاد داشته باشید که پزشک شما تشخیص داده است که سود شما از این دارو بیشتر از خطر عوارض جانبی آن است. بسیاری از افراد با استفاده از این دارو عوارض جانبی جدی ندارند.
در صورت بروز هر یک از عوارض جانبی بعید (ناشایع) اما جدی تپش قلب، ضعف، ادرار متناوب، تکرر ادرار، تغییرات روحی/خلقی (مانند افسردگی)، تورم پاها/مچ پا فوراً با پزشک خود صخبت کنید.
مردان هنگام درمان با این دارو به ندرت (ناشایع) ممکن است نعوظ دردناک یا طولانی‌مدت را تجربه کنند که ۴ ساعت یا بیشتر طول بکشد. اگر این اتفاق رخ داد، استفاده از این دارو را متوقف کنید و فوراً کمک پزشکی دریافت کنید، در غیر این صورت ممکن است مشکلات دائمی ایجاد شود.
واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو به ندرت رخ می‌دهد. اما در صورت مشاهده هرگونه علائم یک واکنش آلرژیک جدی، فوراً کمک پزشکی دریافت کنید، از جمله: بثورات پوستی، خارش/تورم (به خصوص صورت/زبان/گلو)، سرگیجه شدید، مشکل در تنفس.
این موارد لیست کامل از عوارض جانبی احتمالی نیست. اگر متوجه تأثیرات دیگری غیر از موارد ذکر شده در بالا شدید با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید.
تداخلات دارویی
تداخلات دارویی ممکن است نحوه عملکرد داروها را تغییر دهد یا خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این متن شامل تمام تداخلات احتمالی دارو نیست. لیستی از تمام داروهایی که استفاده می کنید (از جمله داروهای با نسخه/بدون نسخه و محصولات گیاهی) را تهیه کرده و آن را با پزشک و داروساز خود به اشتراک بگذارید. بدون تأیید پزشک، دوز داروهای خود را شروع، متوقف یا کم و زیاد نکنید.
برخی از محصولاتی که ممکن است با پرازوسین تداخل داشته باشند عبارتند از: سایر داروهای مسدودکننده آلفا (مانند دوکسازوزین، ترازوزین)، مسدودکننده‌های بتا (مانند آتنولول، متوپرولول، پروپرانولول)، داروهایی برای درمان اختلال نعوظ-ED یا پرفشاری ریوی (مانند سیلدنافیل، تادالافیل).
در صورت مصرف محصولات دیگری که باعث خواب‌آلودگی می‌شوند مانند تسکین‌دهنده درد افیونی یا تسکین‌دهنده سرفه (مانند کدئین، هیدروکودون)، الکل، ماری‌جوانا (حشیش)، داروهای خواب‌آور یا ضداضطراب (مانند آلپرازولام، لورازپام، زولپیدم)، شل کننده‌های عضلانی (مانند کاریسوپرودول، سیکلوبنزاپرین) یا آنتی‌هیستامین‌ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین) به پزشک یا داروساز خود بگویید.
برچسب روی تمام داروهای خود (از جمله داروهای آلرژی یا محصولات سرفه و سرماخوردگی) را بررسی کنید زیرا ممکن است حاوی موادی باشند که باعث خواب‌آلودگی می‌شود. از داروسازتان نحوه استفاده مطمئن داروها را سؤال کنید.
برخی محصولات دارای ترکیباتی هستند که می‌توانند ضربان قلب یا فشارخون شما را بالا ببرد. به داروساز خود بگویید که از چه داروهایی استفاده می‌کنید و سؤال کنید که چگونه با خیال راحت و بدون خطر از آن‌ها استفاده کنید (خصوصاً محصولات سرفه و سرماخوردگی، مکمل‌های غذایی یا NSAID-هایی مانند ایبوپروفن/ناپروکسن).
این دارو ممکن است با آزمایش‌های آزمایشگاهی خاصی (از جمله آزمایش غربالگری فئوکروموسیتوما) تداخل داشته باشد که ممکن است باعث نتایج نادرست آزمایش شود. اطمینان حاصل کنید که کارکنان آزمایشگاه و تمام پزشکان می‌دانند که از این دارو استفاده می‌کنید.
شرایط نگهداری
این دارو را در دمای اتاق و به دور از نور و رطوبت نگهداری کنید. به اطلاعات نگهداری چاپ شده در بسته‌بندی محصول مراجعه کنید. اگر در مورد شرایط نگهداری سؤالی دارید، از داروساز خود سؤال کنید. در حمام نگهداری نکنید. تمام داروها را از دسترس کودکان و حیوانات خانگی دور نگه‌دارید.
داروها را در توالت یا داخل فاضلاب نریزید مگر اینکه دستور انجام این کار داده شود. در صورت انقضا یا اینکه دیگر نیازی به مصرف آن ندارید، این محصول را به درستی از بین ببرید. دراین‌باره با داروساز یا شرکت دفع زباله محلی خود مشورت کنید.
منبع:
