ام اس و سردرد
پژوهشی نشان داد که احتمال وقوع سردرد در افراد مبتلا به ام اس بیشتر از جمعیت عمومی است. سردرد ام اس چگونه است؟ در این مطالعه بررسی ویژه‌ای از میگرن، سردرد نوع تنشی و سردردهای خوشه ای انجام شد.
در این تحفیق، محققان ویژگی‌های افراد مبتلا به ام اس که دچار سردرد شده‌اند را با کسانی که سردرد نداشتند را مقایسه کردند. افرادی که سردرد را تجربه کردند به طور قابل توجهی جوانتر بودند، زنان و کسانی که در عملکرد حرکتی (توانایی استفاده و کنترل عضلات و حرکات) کمتر دچار اختلال بودند احتمال تجربه سردرد بیشتری داشتند.
افرادی که مبتلا به ام اس عود کننده و بهبود یابنده بودند بیشتر در گروه سردرد مشاهده می‌شوند در حالی که کسانی که به ام اس پیشرونده ثانویه مبتلا بودند بیشتر در گروه غیر سردرد قرار می‌گیرند. احتمال سردرد نیز به داروی مصرفی بستگی دارد. به طور خاص ، کسانی که از گلاتیرامر استات (کوپاکسون) استفاده می‌کنند پنج برابر بیشتر دچار سردرد می‌شوند.
زمینه
سردردها به اشکال مختلف وجود دارد. این مطالعه بر روی میگرن، سردرد تنشی (TTH) و سردردهای خوشه ای متمرکز شده است.
میگرن یک سردرد ضربان‌دار و غالباً یک طرفه است که بین ۴ تا ۷۲ ساعت طول می‌کشد و در جمعیت عمومی شایع است. تخمین‌ها متفاوت است اما تقریباً از هر هفت تا ده نفر یک نفر با سردرد میگرنی وجود دارد. تقریباً یک سوم اینها میگرن با آئورا (هاله) دارند که نشانه‌ای هشدار دهنده قبل از شروع میگرن است. این هشدار قبلی می‌تواند مشکلات بینایی باشد، از جمله مشکلات مربوط به چراغ چشمک زن، و سفتی در گردن، شانه ها یا اندام‌ها باشد.
سردرد نوع تنشی به صورت درد مستمر آزار دهنده‌ای احساس می‌شود و در بعضی از دوره‌های زندگی در حدود یک سوم تا دو سوم جمعیت عمومی رخ می‌دهد.
سردردهای خوشه ای به عنوان یک درد تیز، ناگهانی و یک طرفه توصیف می‌شوند، شدید و همراه با درد چشم هستند. این در جمعیت عمومی بسیار کمتر مشاهده می‌شود زیرا از هر هزار نفر فقط در حدود چهار تا شش نفر این نوع سردرد را تجربه می‌کنند.
این مطالعه با هدف تعیین میزان شیوع این نوع سردرد در مبتلایان به ام اس و تعیین اینکه چه عواملی باعث می‌شوند کسی سردرد داشته باشد انجام گرفته است.
نحوه انجام این مطالعه
۱۲۵ زن و ۵۵ مرد مبتلا به ام اس در آلمان مصاحبه شدند. هیچ یک از آنها شرایط دیگری مانند تومور مغزی که ممکن است باعث سردرد شود نداشتند.
داده‌های بالینی در مورد ام اس آنها، از جمله زمان شروع ام اس، نمره EDSS (معیاری برای تعیین سطح ناتوانی) و تمامی داروهای مصرفی آنها ثبت شد. هرگونه سردرد براساس دستورالعمل‌های بین المللی به میگرن (با و بدون هاله)، سردرد تنشی یا سردرد خوشه‌ای طبقه‌بندی شد.
سلامت عمومی با استفاده از نظرسنجی سلامتی با فرم کوتاه ۳۶ (SF36)، که در هشت بعد شامل عملکرد بدنی، درد، سلامت عمومی، نشاط و عملکرد اجتماعی بررسی می‌شود، مورد ارزیابی قرار گرفت. برای ارزیابی میزان افسردگی از ارزیابی افسردگی بک (BDI) استفاده شد.
متوسط سن گروه ۴۴ سال و میانگین زمان ابتلا به ام اس ۱۲ سال بود. تقریباً نیمی (۴۸٪) مبتلا به ام اس عود کننده و بهبود یابنده، بیش از یک سوم (۳۷٪) ام اس پیشرونده ثانویه و کمی بیش از یک از هشت (۱۳٪) ام اس پیشرونده اولیه داشتند. فقط سه نفر (۱.۷٪) سندرم جدا شده بالینی (CIS) داشتند.
اعضای گروه طیف وسیعی از درمان های اصلاح کننده بیماری را دریافت می‌کردند که فقط ۱۲ مورد (۷٪) در طول مدت مطالعه هیچ درمانی دریافت نکردند. میانگین نمره EDSS ۳.۶ بود اگرچه برای هر فرد بسیار متفاوت بود.
نتایج
۹۸ نفر از ۱۸۰ نفر حاضر در مطالعه (۵۵٪) گزارش کردند که در چهار هفته قبل سردرد داشته‌اند. از این تعداد، ۱۶ نفر میگرن (۲ نفر بدون هاله و ۱۴ نفر با هاله) و ۲۳ نفر سردرد تنشی داشتند اما هیچ کسی سردرد خوشه ای نداشت. ۵۹ نفر دیگر در دسته سردرد طبقه‌بندی نشده دسته‌بندی شدند زیرا ویژگی های سردرد آنها با سه دسته مورد مطالعه مطابقت نداشت.
محققان ویژگی‌های کسانی که سردرد دارند را با کسانی که سردرد را تجربه نکردند مقایسه کردند. افرادی که سردرد را تجربه کردند به طور قابل توجهی جوانتر بودند، و زنان و کسانی که در عملکرد حرکتی (توانایی استفاده و کنترل عضلات و حرکات) کمتر دچار اختلال می‌شدند احتمال تجربه سردرد بیشتری را داشتند.
افرادی که مبتلا به ام اس عود کننده و بهبود یابنده بودند بیشتر در گروه سردرد مشاهده می‌شوند در حالی که کسانی که به ام اس پیشرونده ثانویه مبتلا بودند بیشتر در گروه غیر سردرد قرار گرفتند.
تعداد مبتلایان به سردرد با توجه به برخی از داروهایی که مصرف کردند متفاوت بود. نیمی (۵۱٪) از گروه غیر سردرد با کورتیکواستروئیدها درمان شده بودند اما فقط یک چهارم (۲۸٪) از گروه سردرد این درمان را دریافت کرده بودند. کسانی که سردرد داشتند پنج برابر بیشتر تحت درمان با گلاتیرامر استات یا ایمونوگلوبولین وریدی قرار گرفته بودند.
افراد بدون سردرد همچنین از درد جسمی کمتری رنج می‌بردند و در عملکرد اجتماعی امتیاز بهتری کسب می‌کردند اما از نظر جسمی بسیار محدودتر بودند. برعکس، هرچه نمره EDSS فرد پایین‌تر بود، که به معنی ناتوانی کمتر است، احتمال ابتلا به میگرن بیشتر بود. کسانی که نمره بالایی از درد بدنی داشتند، بیشتر دچار سردردهای تنشی می‌شدند.
این نتایج چه مفهومی دارند؟
نویسندگان این تحقیق نتیجه گرفتند که سردرد در افراد مبتلا به ام اس بیشتر از جمعیت عمومی رخ می‌دهد. سردرد بیشتر در افراد جوان مبتلا به ام اس و در افرادی که تحت درمان‌های اصلاح کننده بیماری حاصی هستند رخ می‌دهد.
محققان این پژوهش گزارش کردند که سردرد می‌تواند بیش از تصور پیشین در بیماری ام اس قابل توجه باشد.
نسخه کامل این مقاله از مهرک جی، کروپ پی، زلت بریتانیا به زبان انگلیسی را اینجا مطالعه کنید.
اطلاعات بیشتر در مورد سردرد
در سال ۲۰۱۲، مطالعه دیگری در مورد میگرن در ام اس منتشر شد. این مطالعه نتایج هشت مطالعه قبلی را جمع کرد و دریافت که میگرن در افراد مبتلا به ام اس دو برابر بیشتر از جمعیت عمومی است.
سردرد یک عارضه جانبی شناخته شده و رایج در درمان اصلاح کننده بیماری گلاتیرامر استات است.
ثبت اطلاعات
اگر سردرد دارید، ثبت اطلاعات در موارد زیر می‌تواند مفید باشد:
- شدت درد
- علائم هشدار دهنده
- وجود علائم دیگر (مانند بیماری یا داشتن مشکلات بینایی)
- اینکه چه مدت حملات ادامه دارد
- نقطه درد
- اینکه درد ضربان دار است یا خیر
همچنین، تا آنجا که ممکن است بسیاری از شرایط زندگی روزمره را یادداشت کنید، مانند:
- چه زمانی و چه چیزی می‌خورید
- داروی شما
- ویتامین‌ها یا محصولات بهداشتی
- هر تمرینی که انجام می‌دهید
- عوامل دیگر مانند آب و هوا
- برای زنان، مرحله دوره ماهانه آنها
یادداشت اطلاعات می‌تواند به پزشک کمک کند تا تشخیص صحیح‌تری را انجام داده و عوامل محرک سردرد شما را شناسایی کند. همچنین می‌تواند در شناسایی علائم هشدار دهنده حمله و اینکه آیا دارویی که برای سردرد استفاده می‌کنید موثر است یا نه به او کمک کند.
تجربه شما از سردردهای میگرنی یا تنشی چطور بوده؟ در قسمت دیدگاه‌ها در پایین این مطلب می‌توانید تجربه سردرد در ام اس را با دیگران به اشتراک بگذارید.
منبع:
