رژیم غذایی در ام اس
اگرچه رژیم غذایی در درمان ام اس موضوع مورد علاقه جامعه ام اس است اما تاثیر آن در درمان ام اس نامشخص است. شواهد قطعی حمایت از ادعاهای رژیم غذایی به ندرت یافت می‌شود. تحقیقات در مورد تأثیر دستکاری رژیم غذایی بر ام اس چالش برانگیز است، زیرا طراحی و کنترل این نوع مطالعات دشوار است. در زیر خلاصه ای از رژیمهای مختلف غذایی مورد بحث برای بیماری ام اس آورده شده است.
رژیمهای ویژه
رژیم غذایی پارینه‌سنگی یا پالئولیتیک
رژیم پالئو اخیراً مورد توجه بسیاری قرار گرفته است که دلیلش محبوبیت زیاد آن در تعدادی از افراد مشهور است. اخیراً دو فرد مشهور مبتلا به ام اس، استفاده از رژیم پالئو و فواید حاصل از تجویز آن را علنی کرده‌اند. رژیم غذایی مصرف سبزیجات، سبزیجات حاوی گوگرد و گوشت تازه را توصیه میکند. این رژیم حذف گلوتن، غذاهای فرآوری شده، لبنیات و تخم مرغ از رژیم غذایی را پیشنهاد میکند. رژیم غذایی پالئولیتیک ادعا میکند که مزیت آن در سبک خوردن مبتنی بر غارنشینی است و به خوردن غذاهایی که در دوران ماقبل تاریخ در دسترس بوده اند، می‌پردازد. مدارک علمی در مورد تأثیر رژیم غذایی پالئولیتیک در ام اس وجود ندارد و بیشتر اطلاعات ناشی از روایت‌های شخصی است. در سال ۲۰۱۴، یک مطالعه آزمایشی کوچک کنترل نشده، اثرات رژیم غذایی پالئولیتیک را در ترکیب با تمرینات تقویت کننده و همچنین مراقبه و ماساژ بررسی کرد. نتایج حاکی از بهبود قابل توجهی در خستگی گزارش شده در افراد پایبند به برنامه بود. در حالی که این نتایج بسیار دلگرم کننده است، مطالعه به اندازه کوچک نمونه و عدم وجود گروه کنترل، محدود شده است. به طور کلی، شواهد علمی موجود قادر به تعیین قطعی تأثیر رژیم غذایی پالئو در بیماری ام اس نیستند.
رژیم سوانک
این رژیم توسط دکتر روی سوانک در دهه ۱۹۴۰ ایجاد شده است، این رژیم شامل محدود کردن میزان مصرف چربی‌ها، به ویژه چربی‌های اشباع شده، به ۱۵ گرم یا کمتر در روز است. این رژیم غذایی همچنین مصرف مکمل روغن کبد Cod، منبع اصلی اسیدهای چرب امگا ۳ را توصیه میکند. مطالعاتی که رژیم غذایی سوانک را بررسی کرده اند، در افراد مبتلا به ام اس فوایدی در عدم پیشرفت ام اس با رعایت این رژیم غذایی پیدا کرده اند. با این حال، محققان با استناد به نواقصی از جمله عدم وجود گروه کنترل برای مقایسه، با این مطالعات موافق نیستند.
رژیم غلبه بر ام اس
رژیم غذایی غلبه بر ام اس – که توسط جورج ژلیکه در سال ۱۹۹۹ ایجاد شده است – مانند رژیم غذایی سوانک، پیشنهاد میکند که از مصرف چربی اشباع، لبنیات و گوشت خودداری شود. مکمل همراه با امگا ۳ و ویتامین D به همراه مدیتیشن و ورزش در این رژیم توصیه می‌شود.
رژیم غذایی بت (Best Bet Diet)
این رژیم توسط اشتون امبری تهیه شده است و تمرکز آن بر حذف لبنیات، غلات و حبوبات از رژیم غذایی است. فرضیه رژیم Best Bet Diet این است که پروتئین غذاهایی که به طور کامل هضم نشده‌اند می‌توانند به جریان خون دسترسی پیدا کنند و سیستم ایمنی بدن را فعال کنند. اگرچه برخی از شواهد حاکی از بهبود علائم در کسانی که پایبند به رژیم غذایی بودند دارد، اما هیچ نتایج منتشر شده‌ای اثربخشی این مدل را پشتیبانی نمی‌کند.
در حال حاضر فقدان مدارک کافی مبنی بر اثربخشی هر یک از این موارد و سایر رژیمهای غذایی مخصوص ام اس وجود ندارد.
سدیم
گزارش دکتر مارکوس کلاین ویتفلد و همکارانش تأثیر رژیم غذایی سرشار از سدیم در موش‌های مبتلا به بیماری ام اس را بررسی کردند. نتایج نشان داد که افزایش غلظت نمک باعث افزایش تعداد سلولهای Th17 می‌شود. این سلول‌ها نقش مهمی در بیماری‌های خود ایمنی از جمله بیماری ام اس دارند. افزایش سلولهای Th17 منجر به افزایش تعداد سایتوکاین‌های التهابی (مولکول‌هایی که باعث التهاب هستند) می‌شوند. علاوه بر این، موشهایی که از رژیم غذایی غنی از سدیم تغذیه می‌شدند علائم جدی مانند ام اس را تجربه کردند. یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که افزایش سدیم در رژیم غذایی می‌تواند یک عامل خطر برای ایجاد بیماری‌های خود ایمنی از جمله ام اس باشد.
کلسترول
استاتین‌ها داروهایی هستند که معمولاً برای پایین آوردن سطح کلسترول بد مصرف می‌شوند. شواهد در حال ظهور نشان داده‌اند که استاتین‌ها همچنین می‌توانند دارای ویژگی‌های محافظت کننده عصبی و سیستم ایمنی باشند. مطالعات اولیه توسط وانگ و همکاران و بهاردوج و همکاران، عدم وجود اثرات مفید (یا مضر) استاتین در افراد مبتلا به ام اس عودکننده و بهبودیابنده را گزارش کرد. با این حال، یک کارآزمایی بالینی فاز دوم به تازگی منتشر شده به سرپرستی دکتر جرمی چتاوی در بریتانیا، نتایج امیدوارکننده‌ای از درمان استاتین در افراد مبتلا به ام اس پیشرونده ثانویه نشان داد. شرکت کنندگان در این آزمایش بیش از دو سال دوز بالایی از سیمواستاتین (۸۰ میلی‌گرم) یا یک دارونما دریافت کردند. یافته‌ها نشان داد که شرکت کنندگان تحت درمان با سیمواستاتین در مقایسه با افرادی که تحت درمان با دارونما بودند، ۴۳ درصد انقباض مغز پایین‌تری داشتند که در این مطالعه (درمان با دوز بالای استاتین) به خوبی تحمل می‌شود (عوارض جانبی آنچنانی ندارد) اما آزمایش‌های بزرگتر و طولانی‌مدت برای تعیین ایمنی و تحمل طولانی مدت مصرف استاتین با دوز بالا لازم است. اگرچه این نتایج امیدوارکننده است، نتایج این کارآزمایی مقدماتی است و تحقیقات بیشتری را برای گرفتن مزایای کامل بالینی استاتین در بیماری ام اس طلب میکند. صرف نظر از این، این طرح پیشنهادی مشوق تحقیقات بیماری ام اس پیشرونده است زیرا گزینه‌های درمانی در این مرحله محدود است.
منبع:
