بهبود پیاده‌روی با گوش دادن به موسیقی
در یک مطالعه کوچک از تکنیک توانبخشی به نام کیوئینگ شنوایی ریتمیک، افراد مبتلا به ام اس در هنگام گوش دادن به موسیقی قادر به گام برداشتن با ریتمی تندتر از ریتم معمول خود بودند. آنها همچنین هنگام پیاده روی با موسیقی، کاهش خستگی جسمی و شناختی را تجربه کردند.
خلاصه
- در یک مطالعه کوچک از تکنیک توانبخشی به نام کیوئینگ شنوایی ریتمیک، افراد مبتلا به ام اس در هنگام گوش دادن به موسیقی قادر به گام برداشتن با ریتمی تندتر از ریتم معمول خود بودند. آنها همچنین هنگام پیاده روی با موسیقی، کاهش خستگی جسمی و شناختی را تجربه کردند.
- نتایج نشان می‌دهد که تلفیق پیاده روی به موسیقی ریتمیک ممکن است یک استراتژی توانبخشی امیدوارکننده برای بهبود راه رفتن در افراد مبتلا به ام اس باشد. برای پیگیری این نتایج، این تیم همچنین در حال مطالعه چگونگی تاثیر موسیقی بر بهبود یادگیری و تعادل در افراد مبتلا به ام اس است.
- این تیم (لوسین مومدیجان، دکتر پیتر فیس PhD و همکاران دانشگاه خنت، بلژیک) یافته‌های خود را در Neurorehabilitation and Neural Repair گزارش داده‌اند. (منتشر شده آنلاین ۱۳ مه ۲۰۱۹)
جزئیات
زمینه و هدف
دشواری در راه رفتن یکی از شایع‌ترین محدودیت‌های تحرک در بیماری ام اس است که الگوی راه رفتن غیر طبیعی به عنوان بارزترین علت آن است. تحقیقات نشان می‌دهد افراد مبتلا به ام اس می‌توانند از افزایش فعالیت بدنی خود بهره‌مند شوند، اما مشکلات راه رفتن و خستگی موانع بالقوه این امر است. محققان دانشگاه خنت (بلژیک) در حال کار بر روی راه‌های افزایش فعالیت بدنی و تحرک کلی (با تشویق به راه رفتن) هستند. آنها تصمیم گرفتند که پیاده روی را با صداها – مانند موسیقی، یا مترونوم (وسیله ای که یک کلیک شنیدنی یا صدابی دیگر را با فاصله زمانی منظم تولید می‌کند)، را به عنوان روشی برای بهبود توانایی‌های پیاده روی، امتحان کنند. این تکنیک به نام “کیوئینگ شنوایی” به طور فزاینده‌ای مورد بررسی قرار می‌گیرد تا توان پیاده روی در افراد مبتلا به سکته مغزی، بیماری پارکینسون و سایر اختلالات بهبود یابد.
مطالعه
این تیم شامل ۲۸ نفر از بیماران مبتلا به ام اس و اختلالات خفیف تا متوسط حرکتی، و ۲۹ نفر بدون بیماری بود. در ابتدا از شرکت‌کنندگان خواسته شد برای یک دقیقه در سرعت مورد نظر خود قدم بردارند. سپس آنها در هر زمان با گوش دادن به موسیقی/یا مترونوم (در شرایط مختلف) به مدت ۳ دقیقه قدم زدند و مدت زمان استراحت ۳ دقیقه بین هر یک از زمان‌ها بود. از سنسورهای مچ دست، مچ پا و دور قفسه سینه برای اندازه‌گیری اینکه آیا پیاده‌روی همزمان با ضرب موسیقی/مترونوم همگام است یا خیر استفاده شد. محققان همچنین میزان تأثیر این روش بر درک شرکت‌کنندگان از خستگی جسمی و شناختی را بررسی کردند و اینکه آیا اختلال شناختی از هماهنگی بین ضرب موسیقی/مترونوم با ریتم راه رفتن جلوگیری می‌کند یا خیر.
شرکت‌کنندگان مبتلا به ام اس در کل قادر به همگام‌سازی راه رفتن خود با موسیقی یا مترونوم در همه شرایط بودند، از جمله آنهایی که سرعت ریتم موسیقی/مترونوم بالاتر از سرعت مورد نظرشان بود. سطح همگام‌سازی با مترونوم برای شرکت‌کنندگان بدون اختلال شناختی و با موسیقی برای شرکت‌کنندگان با اختلال شناختی بالاترین نتایج را در پی داشت. شرکت‌کنندگان درک کردند که هنگام راه رفتن با موسیقی در مقایسه با مترونوم، خستگی جسمی و شناختی کمتری دارند.
این تیم (لوسین مومدیجان، دکتر پیتر فیس و همکاران) یافته‌های خود را در Neurorehabilitation and Neural Repair گزارش داده‌اند. (منتشر شده آنلاین ۱۳ مه ۲۰۱۹)
نتیجه گیری
این مطالعه کوچک نشان می‌دهد که همراهی پیاده‌روی با موسیقی میتواند یک استراتژی توانبخشی نویدبخش برای بهبود راه رفتن و افزایش فعالیت بدنی در مبتلایان به ام اس باشد. این تیم همچنین در حال مطالعه چگونگی تاثیر موسیقی بر بهبود یادگیری و تعادل در ۶۰ فرد مبتلا به ام اس است.
بیماری ام اس یک بیماری خودایمنی است که در آن طی یک واکنش غیرطبیعی سیستم ایمنی بدن به دستگاه اعصاب مرکزی (CNS) حمله می‌کند. اگر در مورد این بیماری اطلاعات کافی ندارید می‌توانید با مطلب ام اس چیست؟ شروع کنید.
منبع:
۲۵ ژوئن ۲۰۱۹
