ابزار کمکی ایستادن عملکرد اندام تحتانی را در افراد مبتلا به ام اس پیشرونده بهبود می‌بخشد
یک مطالعه جدید گزارش داده است که استفاده از یک قاب ایستادن (Standing Frame – یک قاب چوبی که برای ایستادن به فرد کمک می‌کند) عملکرد اندام تحتانی را در افراد مبتلا به ام اس پیشرونده و دارای نقص حرکتی شدید را بهبود می‌بحشد.
خلاصه
- یک مطالعه جدید گزارش داده است که استفاده از یک قاب ایستادن (Standing Frame – یک قاب چوبی که برای ایستادن به فرد کمک می‌کند) عملکرد اندام تحتانی را در افراد مبتلا به ام اس پیشرونده و دارای نقص حرکتی شدید را بهبود می‌بحشد.
- این نتایج شواهد مهمی را برای کمک به توجیه استفاده از این دستگاه توانبخشی ارائه می‌دهد. دکتر میشل پلوگمن PhD (دانشگاه مموریال نیوفاندلند) در یک سرمقاله همراه درباره کیفیت بالای این مطالعه اظهار نظر می‌کند. او می‌نویسد: “این یافته‌ها تأیید می‌کند که برخی از اختلالات و خسارات عملکردی مشاهده شده در افراد مبتلا به ام اس در واقع برگشت‌پذیر هستند.”
- هزینه فریم‌های ایستاده در ایالات متحده بسیار متفاوت است و ممکن است این هزینه‌ها توسط شرکت‌های بیمه‌ای برای ام اس پوشش داده نشود.(خبری درمورد وجود یا عدم وجود این دستگاه‌ها، قیمت آنها و همچنین تحت پوشش بیمه قرار گرفتنشان در کشور خودمان (ایران) در دست نداریم)
- تیم (پروفسور جنیفر فریمن در دانشگاه پلیموث، بریتانیا و همکاران) نتایج را در ژورنال Lancet Neurology گزارش دادند. این تحقیق که به عنوان مطالعه “ایستادن در ام اس (SUMS)” نیز شناخته میشود، توسط مؤسسه ملی تحقیقات بهداشت بریتانیا تأمین شد.
جزئیات
زمینه
با پیشرفت معلولیت ام اس، توان عملکرد افراد کم میشود و آنها را از حرکت، تفکر و حس خوب بودن محروم می‌کند. پیام‌های گیج کننده‌ای در مورد چگونگی بهبود کیفیت زندگی وجود دارد، اما شواهد کمی واضح. به همین دلیل، مدیریت علائم و تصمیم گیری در مورد سبک زندگی، توانبخشی و ورزش اغلب سخت است.
قاب‌های ایستادن توسط افرادی که نخاعشان آسیب دیده استفاده میشود و پشتیبانی‌ای را فراهم می‌کند تا بتوانند در ایستادن امنیت داشته باشند. تحقیقات نشان داده است که استفاده منظم از این ابزار می‌تواند عوارض ناشی از عدم تحرک طولانی مدت را به حداقل برساند و باعث افزایش احساس خوب زندگی کردن شود. تیمی به سرپرستی پروفسور جنیفر فریمن (دانشگاه پلیموت، بریتانیا) با افراد مبتلا به ام اس پیشرونده مصاحبه کردند و دریافتند که آنها از ایده استفاده از قاب ایستادن برای کمک به آنها در مدیریت ام اس علاقه‌مند هستند، اما به دلیل فقدان اطلاعات برای پشتیبانی از استفاده از این دستگاه‌ها در دستیابی به این نوع دستگاه‌ها مشکل داشتند. این تیم برای تعریف نتایج مطالعه برنامه‌ریزی شده خود و تعیین امکان‌سنجی آن، با افراد دارای ناتوانی‌های قابل توجه همکاری بیشتری داشته است. این تحقیق که با عنوان مطالعه “ایستادن در ام اس – SUMS” نیز شناخته میشود، توسط مؤسسه ملی تحقیقات بهداشت بریتانیا تأمین بودجه شد.
مطالعه
این تیم به طور تصادفی ۱۲۲ نفر مبتلا به ام اس پیشرونده را انتخاب کرد که چند اختلال حرکتی را تجربه می‌کردند و از تعدادی از آنها خواستند تا در کنار مراقبت‌های معمول از قاب‌های ایستادن استفاده کنند و سایر نمونه‌ها فقط مراقبت‌های معمول. یک قاب ایستادن چوبی به خانه افراد ثبت نام شده در گروه قاب ایستاده تحویل داده شد. روش شامل دو جلسه در خانه با یک متخصص فیزیوتراپی برای تنظیم برنامه بود که پس از آن از شرکت‌کنندگان خواسته شد به مدت ۳۰ دقیقه، سه بار در هفته این برنامه را تکرار کنند. فیزیوتراپ‌ها با شش تماس تلفنی و پیگیری از آنها پشتیبانی کردند. به شرکت‌کنندگان دستورالعمل نحوه ترکیب تمرینات اندام فوقانی داده شد و این دستورالعمل‌ها بصورت آنلاین در دسترس بود.
نتیجه اولیه آزمایش شده در این مطالعه، عملکرد حرکتی بود، که توسط یک مقیاس بالینی، در هفته ۳۶ اندازه‌گیری شد. مقیاس فعالیت‌های کلیدی عملکرد تنه و اندام تحتانی را اندازه گیری می‌کند (مانند چرخیدن در رختخواب، تغییر موقعیت نشسته به حالت ایستاده و بالانس نشستن و ایستادن) و همچنین نحوه حرکت باسن و زانوها در حالت دراز کشیده، نشسته و ایستاده. عوارض جانبی از طریق پرسش از افراد جمع آوری شد. ارزیابی اقتصادی نشان داد که هزینه‌ای که خرج این روش میشود نسبت به مراقبت‌های معمول موثرتر است.
یافته‌ها
استفاده از قاب ایستادن بی‌خطر بود و منجر به افزایش قابل‌توجه در عملکرد اندام تحتانی در مقایسه با مراقبت‌های معمول در هفته ۳۶ شد. این بدان معنی است که نتایج به مدت ۱۶ هفته پس از پایان پروژه حفظ شد. درد عضله کوتاه مدتی اکثرا در گروه قاب ایستادن رخ داد. ارزیابی اقتصادی نشان داد که هزینه‌ای که خرج این روش میشود نسبت به مراقبت‌های معمول موثرتر است.
تیم نتایج را در یک مقاله با دسترسی آزاد در Lancet Neurology گزارش داد
نتیجه گیری
این نتایج شواهد مهمی را برای کمک به توجیه استفاده از این روش برای بهبود عملکرد اندام تحتانی در افراد دارای ناتوانی شدید ناشی از ام اس پیشرونده ارائه می‌دهد. دکتر میشل پلوگمن، (دانشگاه مموریال نیوفاندلند در شهر سنت جانز، کانادا) در یک سرمقاله همراه در مورد کیفیت بالای این مطالعه اظهار نظر می‌کند و این که نتایج موفقیت آمیز احتمالاً تا حدودی ناشی از دستورالعمل‌ها و راهنمایی‌هایی است که توسط فیزیوتراپ با تجربه ارائه شده است. وی می‌نویسد: “این یافته‌ها تأیید می‌کند که برخی از اختلالات و خسارات عملکردی مشاهده شده در افراد مبتلا به ام اس در واقع برگشت پذیر هستند.” دکتر پومن می‌افزاید: افزایش دردهای عضلانی ممکن است تعجب آور نباشد، زیرا شرکت‌کنندگان از کاربران طولانی‌مدت ابزار‌های کمک حرکتی بودند و بسیاری از آنها ضعف عضلات افزایش یافته‌ای داشتند.
بیماری ام اس یک بیماری خودایمنی است که در آن طی یک واکنش غیرطبیعی سیستم ایمنی بدن به دستگاه اعصاب مرکزی (CNS) حمله می‌کند. اگر در مورد این بیماری اطلاعات کافی ندارید می‌توانید با مطلب ام اس چیست؟ شروع کنید.
منبع:
۱۷ جولای ۲۰۱۹
