مواد معدنی و ام اس
مواد معدنی عناصری هستند که به طور گسترده در طبیعت توزیع شده‌اند و نقش‌های متنوع و مهمی را در سلامت انسان و بیماری انسان ایفا می‌کنند. سه ماده معدنی – سلنیوم، کلسیم و روی در اینجا مورد بحث قرار گرفته اند. در این مطلب تحقیقات پیرامون نقش مواد معدنی در بیماری ام اس را بررسی می‌کنیم.
این مطلب اطلاعات در مورد مواد معدنی و ام اس را بررسی می‌کند، برای مشاهده اطلاعات عمومی برای ارزیابی مکمل‌های غذایی اینجا را مشاهده کنید. برای مطالعه اطلاعات مربوط به ویتامین‌ها و گیاهان دارویی می‌توانید مطلب جداگانه آن را مشاهده کنید. همچنین مطالعه تغذیه و مکمل غذایی در بیماران ام اس نوشته دکتر باغبانیان در این زمینه و مکمل‌های ورزشی می‌تواند آگاهی بیشتری در مورد مکمل‌های غذایی ایجاد کند.
مکمل‌های غذایی مانند مواردی که در این متن بحث شده است، به گونه‌ای که FDA داروهای تأیید شده برای ام اس را مورد مطاله قرار داده، مورد مطالعه قرار نگرفته‌اند. و بعضی اوقات در مورد خطرات و مزایای احتمالی شناخت کمی وجود دارد. همیشه مهم است در مورد مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید یا در نظر دارید که مصرف کنید، با پزشک ام اس خود مشورت نمایید.
سلنیوم
سلنیوم ماده‌ای معدنی است که دارای اثرات آنتی اکسیدانی است. برای خلاصه بررسی ارتباط آنتی اکسیدان‌ها و ام اس مطلب ویتامین‌ها و ام اس را مشاهده کنید. با وجود آنتی اکسیدان‌های دیگر، تعیین دقیق اینکه تأثیر سلنیوم بر مبتلایان به ام اس چیست، دشوار است. منابع خوب سلنیوم شامل غذاهای دریایی، حبوبات، غلات کامل، گوشت با چربی کم و محصولات لبنی کم چرب است.
برخی مطالعات نشان می‌دهد که سطح سلنیوم در مبتلایان به ام اس نسبت به جمعیت عمومی، ممکن است کمتر باشد. براساس این مشاهدات، برخی گمان می‌کنند که افزایش مقادیر سلنیوم ممکن است اثرات مفیدی در افراد مبتلا به ام اس داشته باشد. با این حال، در یک مطالعه با استفاده از حیوانات آزمایشگاهی، مصرف مکمل سلنیوم یک بیماری شبیه به ام اس را بدتر کرد. علاوه بر این، سلنیوم ممکن است پاسخ ایمنی را افزایش دهد، که این امر می‌تواند در افرادی که مبتلا به ام اس هستند نامطلوب باشد.
برای افراد ۱۴ ساله و بالاتر، RDA (میزان مصرف کافی) سلنیوم ۵۵ میکروگرم است. تا زمانی که اطلاعات بیشتری در دسترس نباشد، ممکن است بهتر باشد مبتلایان به ام اس، سلنیوم را از مواد غذایی به دست آورند و از مکمل‌های سلنیوم فقط در حد اعتدال استفاده کنند. ممکن است با دوزهای روزانه بیشتر از ۴۰۰ میکروگرم، اثرات سمی اتفاق بیفتد.
کلسیم
این ماده معدنی در شکل‌گیری دندان‌ها و استخوان‌ها و تنظیم بسیاری از فرآیندهای بدن نقش بسیار مهمی دارد. کلسیم فراوان‌ترین ماده معدنی موجود در بدن انسان است. غذاهای منبع کلسیم شامل لبنیات، تخم مرغ و سبزیجات سبز است.
فرضیه‌ای قدیمی در مورد علت بیماری ام اس، آن را به مصرف کلسیم ربط می‌دهد. بر اساس مطالعات در جمعیت، بروز ام اس به مصرف میزان زیاد شیر در دوران کودکی و به دنبال آن کاهش شدید یا ناگهانی در نوشیدن شیر در دوران نوجوانی، مرتبط است. شواهد بسیار کمی این فرضیه را پشتیبانی می‌کند. از طرف دیگر، کلسیم در کنار ویتامین D یک مکمل بسیار مهم برای کسانی است که در معرض پوکی استخوان هستند. بسیاری از مبتلایان به ام اس در خطر ابتلا به پوکی استخوان هستند.
RDA کلسیم برای بزرگسالان ۱۰۰۰-۱۲۰۰ میلی‌گرم در روز است. برای جلوگیری از اثرات سمی احتمالی، حداکثر مصرف روزانه در افراد بالای ۵۰ سال باید ۲۰۰۰ میلی‌گرم یا کمتر باشد. و ۲۵۰۰ میلی‌گرم یا کمتر در افراد بین سنین ۱۹ و ۵۰.
روی
روی ماده‌ای معدنی است که در بسیاری از فرآیندهای مختلف در بدن نقش دارد. نتایج مطالعات محدود در مورد ام اس و روی غیر واضح است. برخی از مطالعات نشان می‌دهد که میزان روی در افراد مبتلا به ام اس کم است. مطالعات دیگر نشان می‌دهد که میزان روی زیاد است؛ که روی ممکن است سیستم ایمنی بدن را فعال کند، و اینکه مصرف مکمل روی ممکن است یک مدل حیوانی از ام اس را بدتر کند.
مصرف مکمل با دوز زیاد روی می‌تواند کمبود مس در بدن را ایجاد کند. کمبود مس ممکن است باعث “میلوپاتی ناشی از کمبود مس” شود، بیماری که باعث علائم عصبی می‌شود که ممکن است مشابه علائم بیماری ام اس باشد.
RDA روی برای مردان ۱۱ میلی‌گرم و برای زنان ۸ میلی‌گرم در روز است. با توجه به عدم اطمینان در مورد ارتباط روی و ام اس، به نظر می‌رسد مبتلایان به ام اس بهتر است از مصرف بیش از حد دوز روی (بیش از RDA) خودداری کنند.
نتیجه
افراد مبتلا به ام اس اغلب استفاده از درمان‌های مکمل و داروهای جایگزین (CAM) را به عنوان بخشی از تلاش برای رسیدن به زندگی خوب و مدیریت بیماری و علائم آن در نظر می‌گیرند. بخاطر اینکه مصرف مکمل‌های غذایی تنظیم مقررات نشده است، آگاهی و دقیق بودن یک مصرف کننده بسیار مهم است، به خصوص در مورد روش‌های درمانی بیولوژیکی مانند مکمل‌های غذایی که در اینجا شرح داده شده است.
ما در این متن مصرف مواد خاصی را توصیه نمی کنیم، چه ویتامین‌ها، چه مواد معدنی و چه گیاهان دارویی. مانند بیشتر درمان‌های مکمل، شواهد مربوط به مکمل‌های غذایی نیز قطعی نیست. عدم وجود شواهد بهتر ناامید کننده است. با این وجود، تحقیق در مورد درمان‌های تکمیلی می‌تواند نتایج خوبی نیز داشته باشد. با این وجود اگر تمایل به مصرف ماده خاصی دارید، مشورت با پزشک برای مصرف هر ویتامین، ماده معدنی و گیاه دارویی لازم است.
امیدواریم که این متن به اندازه کافی مفید بوده و اطلاعات مورد نیاز برای تصمیم گیری آگاهانه‌تر در مورد مصرف مکمل‌هایی که توضیح دادیم را ارائه داده باشد. و نکته مهم دیگر اینکه امیدواریم این متن چارچوبی را برای بررسی متفکرانه سایر درمان‌های تکمیلی که در اینجا مورد بحث قرار نگرفته است را فراهم کرده باشد.
منبع:
