مینوسیکلین – Minocycline

مینوسیکلین یک آنتی بیوتیک خوراکی است که برای درمان آکنه یا عفونت‌های باکتریایی از جمله عفونت‌های تنفسی و مجاری ادراری استفاده می‌شود. این درمان در حال حاضر برای استفاده در افراد مبتلا به ام اس عود کننده-بهبود یابنده (RRMS) یا سندرم جدا شده بالینی (CIS) – که به اولین نشانه از علائم عصبی اشاره دارد که حداقل ۲۴ ساعت طول می‌کشد و در اثر آسیب میلین ایجاد می‌شود – مورد مطالعه قرار می‌گیرد.

 

 

نحوه عملکرد مینوسیکلین

علائم ام اس در اثر حمله اشتباه سیستم ایمنی و آسیب رساندن آن به غلاف میلین (لایه محافظی که رشته‌های عصبی را احاطه کرده است) ایجاد می‌شود، که این امر منجر به اختلال در سیگنال دهی عصبی و در نهایت آسیب دائمی عصبی می‌شود. این آسیب می‌تواند ناشی از فعالیت سلول‌های ایمنی مانند سلول‌های T باشد که وارد مغز و نخاع شده و باعث التهاب بافت عصبی می‌شود.

 

اعتقاد بر این است که مینوسیکلین دارای خواص تعدیل کننده سیستم ایمنی (تغییر سیستم ایمنی)، ضد التهابی و محافظت کننده عصبی است که این آنتی بیوتیک را به یک کاندید بالقوه جالب برای درمان ام اس تبدیل می‌کند. مینوسیکلین می‌تواند به روش‌های مختلفی بر سلول‌های T تأثیر بگذارد. برای مثال، می‌تواند با جلوگیری از تولید سیتوکین‌ها، پروتئین‌هایی که می‌توانند پاسخ التهابی را تحریک کنند، التهاب را کاهش دهد. همچنین می‌تواند تعداد سلول‌های T موجود که به اعصاب آسیب می‌رسانند را با جلوگیری از تکثیر آنها کاهش دهد. در نهایت، می‌تواند از عبور سلول‌های T از سد خونی مغزی (BBB) ​​و دسترسی آنها به مغز و نخاع جلوگیری کند.

 

مینوسیکلین در کارآزمایی‌های بالینی

مینوسیکلین به تنهایی و در ترکیب با سایر داروها در آزمایش‌های بالینی برای ام اس عود کننده-بهبود یابنده و CIS آزمایش شده است.

 

شرکت Teva Pharmaceuticals یک کارآزمایی فاز ۲ را برای ارزیابی اینکه آیا مینوسیکلین می‌تواند کارایی یکی از داروهای ام اس (کوپاکسون – گلاتیرامر استات) را در بیماران مبتلا به ام اس عود کننده-بهبود یابنده بهبود ببخشد یا خیر، تامین کرد. کارآزمایی چند مرکزی، دوسوکور و کنترل‌شده با دارونما، این ترکیب را (در مقایسه با ترکیب کوپاکسون-دارونما) روی ۴۴ بیمار طی ۹ ماه آزمایش کرد. نتایج که در مجله علمی Multiple Sclerosis منتشر شد، امیدوارکننده بود زیرا درمان به خوبی تحمل شد و کاهش قابل توجهی در تعداد ضایعات جدید در گروه درمان در مقایسه با دارونما مشاهده شد.

 

یک کارآزمایی فاز ۲ چند مرکزی، دوسوکور، کنترل شده با دارونما نیز توسط شرکت Merck برای تعیین اثر مینوسیکلین در ترکیب با یکی دیگر از داروهای ام اس (ربیف – اینترفرون بتا-۱a) در بیماران ام اس عود کننده-بهبود یابنده انجام شد. با این حال، این آزمایش در سال ۲۰۱۳ خاتمه یافت، زیرا هیچ مزیت آماری قابل توجهی نشان نداد.

 

یک مطالعه کانادایی دوسوکور با دارونما روی مصرف مینوسیکلین در افراد مبتلا به CIS در سال ۲۰۱۵ تکمیل شد. نتایج نشان داد که دوز ۱۰۰ میلی گرم مینوسیکلین خوراکی دو بار در روز به مدت شش ماه خطر نسبی و مطلق تبدیل شدن CIS به ام اس را به ترتیب ۴۴.۶% و ۲۷.۴% کاهش کرد. نتایج در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شده است.

 

اطلاعات دیگر

شایع ترین عوارض جانبی مینوسیکلین عبارتند از اسهال، سرگیجه یا سبکی سر، تغییر رنگ پوست و لثه، حساسیت به آفتاب و عفونت‌های قارچی.

 

توجه: ام اس راهنما یک وب سایت خبری و اطلاع رسانی در مورد بیماری ام اس (مولتیپل اسکلروزیس) است. این تیم هیچگونه توصیه پزشکی، تشخیصی یا درمانی را ارائه نمی دهد و این محتوا قرار نیست جایگزینی برای توصیه‌های حرفه ای پزشکی، تشخیصی یا درمانی شما باشد. در مورد هر گونه سؤالی که ممکن است در مورد وضعیت پزشکی خود داشته باشید، همیشه با پزشک خود یا سایر ارائه دهندگان بهداشتی واجد شرایط مشورت کنید. هرگز توصیه‌های پزشکی حرفه ای را نادیده نگیرید یا به دلیل مطالبی که در این وب سایت خوانده اید در اجرای آنها تعلل نکنید.

 

 

منبع:

www.multiplesclerosisnewstoday.com