تیزانیدین – Tizanidine
| نام برند: |
زانفلکس |
| نام شیمیایی: | تیزانیدین |
| درمان در ام اس: | درمان بهبود دهنده علائم، درمان اسپاسم |
| درمان اصلی: | درمان اسپاسم |
| داروهای معادل: |
تیزانیدین برای درمان اسپاسم عضلانی ناشی از شرایط خاص (مانند ام اس، آسیب نخاعی) استفاده می‌شود. این دارو با کمک به شل کردن عضلات عمل می‌کند.
روش مصرف | احتیاط | اوردوز | دوزهای فراموش شده | عوارض جانبی | تداخلات دارویی | شرایط نگهداری
روش مصرف
تیزانیدین از طریق دهان طبق دستور پزشک، معمولاً هر ۶ تا ۸ ساعت مصرف می‌شود.
مقدار مصرف این دارو بستگی به شرایط پزشکی شما، پاسخ بدنتان به درمان و سایر داروهای مصرفی شما دارد. حتماً در مورد کلیه محصولاتی که استفاده می‌کنید (از جمله داروهای با نسخه/بدون نسخه و محصولات گیاهی) به پزشک و داروساز خود بگویید. برای کاهش خطر عوارض جانبی، پزشک ممکن است شما را راهنمایی کند که این دارو را با دوز کم شروع کرده و به‌تدریج دوز خود را افزایش دهید. دستورالعمل‌های پزشک خود را با دقت دنبال کنید. این دارو را بیشتر از ۳۶ میلی‌گرم در روز یا بیشتر از ۳ دوز در هر ۲۴ ساعت مصرف نکنید.
روش جذب تیزانیدین باتوجه به نحوه مصرف این دارو متفاوت است و به شرایط جسمی شما، اینکه فرم قرص یا کپسول این دارو را مصرف کنید، مصرف آن با غذا یا معده خالی باشد، یا اینکه محتویات کپسول را روی مواد غذایی بپاشید یا خیر بستگی دارد. حتماً با پزشک خود در مورد تعیین بهترین روش مصرف این دارو صحبت کنید، به‌خصوص هنگامی که تغییر در دوز مصرفی شما در نظر گرفته می‌شود یا اینکه پزشک استفاده از شکل دیگری از تیزانیدین (مانند قرص یا کپسول) را تجویز می‌کند.
اگر به‌طور ناگهانی استفاده از این دارو را متوقف کنید، ممکن است علائم ترک را تجربه کنید (مانند اضطراب، لرزش، افزایش فشارخون/ضربان قلب/سفتی عضلات). برای جلوگیری از بروز این علائم، پزشک برای قطع دارو دوز مصرفی شما را به‌آرامی کاهش می‌دهد. اگر مدت زمان طولانی یا در دوزهای زیاد از تیزانیدین استفاده کرده باشید، احتمال بروز این علائم بیشتر است. در صورت بروز این علائم، فوراً با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید.
اگر شرایط شما بهبود نیافت یا بدتر شد، با پزشک خود صحبت کنید.
اطلاعات دارویی ذکر شده در سایت صرفا جهت آگاهی شما تهیه شده است، قبل از مصرف هر نوع دارو با پزشک خود مشورت کنید و از هرگونه خوددرمانی پرهیز کنید.
احتیاط
قبل از مصرف تیزانیدین، در صورت حساسیت به این دارو یا هر آلرژی دیگری که دارید، به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید. این محصول ممکن است حاوی مواد غیرفعال باشد که می‌تواند باعث بروز واکنش‌های آلرژیک یا سایر مشکلات شود. برای اطلاعات بیشتر با داروساز خود صحبت کنید.
قبل از استفاده از این دارو، تاریخچه پزشکی خود را به پزشک یا داروساز خود بگویید، به‌خصوص در مورد: فشارخون پایین، بیماری کلیه، بیماری کبد.
این دارو ممکن است شما را دچار سرگیجه یا خواب‌آلودگی کند. الکل یا ماری‌جوانا (حشیش) می‌تواند سرگیجه یا خواب‌آلودگی شما را بیشتر کند. تا زمانی که نمی توانید به صورت ایمن کاری انجام دهید از رانندگی، کار با ماشین‌آلات و هر کاری که نیاز به هوشیاری دارد خودداری کنید. از نوشیدن مشروبات الکلی خودداری کنید. در صورت استفاده از ماری‌جوانا (حشیش) با پزشک خود مشورت کنید.
قبل از هرگونه عمل جراحی، در مورد کلیه محصولاتی که استفاده می کنید (از جمله داروهای بانسخه/بدون نسخه و محصولات گیاهی) با پزشک یا دندانپزشک خود صحبت کنید.
افراد مسن ممکن است نسبت به عوارض جانبی این دارو خصوصاً سرگیجه و خواب‌آلودگی حساسیت بیشتری داشته باشند. این اثرات می‌توانند خطر افتادن را افزایش دهند.
در دوران بارداری، این دارو فقط در مواردی که به‌وضوح مورد نیاز باشد، باید استفاده شود. در مورد خطرات و فواید آن با پزشک خود صحبت کنید.
مشخص نیست که این دارو به شیر مادر منتقل می‌شود یا خیر. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
اوردوز
اگر فردی تیزانیدین را بیش‌ازحد تجویز شده مصرف کرد و علائم جدی از قبیل غش کردن یا مشکل در تنفس دارد، با اورژانس تماس بگیرید. علائم مصرف بیش‌ازحد ممکن است شامل موارد زیر باشد: سرگیجه/خواب‌آلودگی شدید، گیجی، تنفس آهسته/کم‌عمق، غش.
از به اشتراک گذاشتن داروی خود با دیگران خودداری کنید.
آزمایش‌های پزشکی و آزمایشگاهی (مانند فشارخون، عملکرد کبد) باید به‌طور دوره‌ای انجام شود تا پیشرفت شما مورد بررسی یا عوارض جانبی تحت نظر قرار گیرد. برای جزئیات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.
دوزهای فراموش شده
اگر فراموش کردید دارو را مصرف کنید، به‌محض یادآوری آن را مصرف کنید. اگر نزدیک زمان دوز بعدی است، دوز ازدست‌رفته را رها کنید. دوز بعدی خود را در همان زمان معمول مصرف کنید. دوز مصرف را دو برابر نکنید.
عوارض جانبی
با مصرف تیزانیدین ممکن است خشکی دهان، خواب‌آلودگی، سرگیجه، منگی، یبوست، ضعف و خستگی رخ دهد. اگر هر یک از این اثرات ادامه‌دار یا بدتر شد، سریعاً به پزشک یا داروساز خود بگویید.
برای تسکین خشکی دهان، مصرف آب‌نبات‌های سخت یا چیپس‌های یخی (بدون قند)، جویدن آدامس (بدون قند)، نوشیدن آب یا استفاده یک جایگزین بزاق را امتحان کنید.
برای کاهش خطر سرگیجه و منگی، هنگام بلند شدن از حالت نشسته یا دراز کشیده، به‌آرامی این کار را انجام دهید.
به یاد داشته باشید که پزشک شما تشخیص داده است که سود شما از این دارو بیشتر از خطر عوارض جانبی آن است. بسیاری از افراد با استفاده از این دارو عوارض جانبی جدی ندارند.
در صورت بروز عوارض جانبی جدی غش، تغییرات روحی و روانی (مانند توهم)، ضربان قلب آهسته/نامنظم، تغییرات در بینایی (مانند تاری دید) فورا با پزشک خود صحبت کنید.
تیزانیدین به‌ندرت (ناشایع) باعث بیماری بسیار جدی (بندرت خطرناک) کبد می‌شود. در صورت بروز علائم بیماری کبد، فوراً با پزشک خود صحبت کنید، از جمله: حالت تهوع/استفراغ مداوم، درد شدید معده/شکم، ادرار تیره، زرد شدن چشم/پوست.
واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو به ندرت رخ می‌دهد. اما در صورت مشاهده هرگونه علائم یک واکنش آلرژیک جدی، فوراً کمک پزشکی دریافت کنید، از جمله: بثورات پوستی، خارش/تورم (به خصوص صورت/زبان/گلو)، سرگیجه شدید، مشکل در تنفس.
این موارد لیست کامل از عوارض جانبی احتمالی نیست. اگر متوجه تأثیرات دیگری غیر از موارد ذکر شده در بالا شدید با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید.
تداخلات دارویی
تداخلات دارویی ممکن است نحوه عملکرد داروها را تغییر دهد یا خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این متن شامل تمام تداخلات احتمالی دارو نیست. لیستی از تمام داروهایی که استفاده می کنید (از جمله داروهای با نسخه/بدون نسخه و محصولات گیاهی) را تهیه کرده و آن را با پزشک و داروساز خود به اشتراک بگذارید. بدون تأیید پزشک، دوز داروهای خود را شروع، متوقف یا کم و زیاد نکنید.
برخی از محصولاتی که ممکن است با تیزانیدین تداخل داشته باشند عبارتند از: داروهای خاصی برای درمان فشارخون بالا (آگونیست های آلفا مانند کلونیدین، متیل‌دوپا).
سایر داروها می‌توانند بر حذف تیزانیدین از بدن شما تأثیر بگذارند که این امر ممکن است نحوه عملکرد تیزانیدین تحت تاثیر قرار دهد. از جمله این موارد می‌توان به قرص‌های ضدبارداری، سیپروفلوکساسین، فلووکسامین در میان دیگر داروها اشاره کرد.
در صورت مصرف محصولات دیگری که باعث خواب‌آلودگی می‌شوند از جمله الکل، ماری‌جوانا (حشیش)، آنتی‌هیستامین‌ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)، داروهای خواب‌آور یا ضداضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، سایر داروهای شل کننده عضلات و داروهای تسکین‌دهنده درد مخدر (مانند کدئین) به پزشک یا داروساز خود بگویید.
برچسب روی تمام داروهای خود (از جمله داروهای آلرژی یا محصولات سرفه و سرماخوردگی) را بررسی کنید زیرا ممکن است حاوی موادی باشند که باعث خواب‌آلودگی می‌شود. از داروسازتان نحوه استفاده مطمئن داروها را سؤال کنید.
شرایط نگهداری
این دارو را در دمای اتاق و به دور از نور و رطوبت نگهداری کنید. در حمام نگهداری نکنید. تمام داروها را از دسترس کودکان و حیوانات خانگی دور نگه دارید.
داروها را در توالت یا داخل فاضلاب نریزید مگر اینکه دستور انجام این کار داده شود. در صورت انقضا یا اینکه دیگر نیازی به مصرف آن ندارید، این محصول را به درستی از بین ببرید. دراین‌باره با داروساز یا شرکت دفع زباله محلی خود مشورت کنید.
منبع:
