ایمیپرامین – Imipramine
| نام برند: |
توفرانیل |
| نام شیمیایی: | ایمیپرامین |
| درمان در ام اس: | درمان بهبود دهنده علائم، درمان اختلالات ادراری، درمان درد، درمان تکرر ادرار، درمان بی اختیاری ادرار |
| درمان اصلی: | درمان افسردگی و اضظراب، درمان اختلالات ادراری |
| داروهای معادل: |
ایمیپرامین برای درمان افسردگی استفاده می‌شود. همچنین از آن به همراه سایر روش‌های درمانی برای درمان ادرار در هنگام خواب شبانه (شب‌ادراری) در کودکان استفاده می‌شود. استفاده از این دارو برای درمان افسردگی می‌تواند روحیه، خواب، اشتها و سطح انرژی شما را بهبود ببخشد و به بازگرداندن علاقه شما به زندگی روزمره کمک کند. ایمیپرامین می‌تواند به کودک شما در کنترل ادرار (در شب) کمک کند.
این دارو متعلق به دسته داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای است. کار این دارو با بازیابی تعادل برخی مواد طبیعی (انتقال‌دهنده‌های عصبی مانند نوراپی نفرین) در مغز انجام می‌شود. برای درمان شب‌ادراری، این دارو می‌تواند با مسدود کردن تأثیر یک ماده طبیعی خاص (استیل کولین) در مثانه غمل کند.
روش مصرف | احتیاط | اوردوز | دوزهای فراموش شده | عوارض جانبی | تداخلات دارویی | شرایط نگهداری
روش مصرف
قبل از مصرف ایمیپرامین راهنمای دارویی موجود در بسته‌بندی محصول که توسط داروساز تهیه شده است را بخوانید. در صورت داشتن هرگونه سؤال با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید.
این دارو از طریق دهان با یا بدون غذا، معمولاً ۱-۴ بار در روز (یا طبق دستور پزشک) مصرف می‌شود. اگر خواب‌آلودگی روزانه دارید، پزشک ممکن است زمان مصرف کل دوزها را یک‌بار در روز و در زمان خواب تجویز کند. مقدار مصرف این دارو بر اساس شرایط پزشکی شما و پاسخ بدنتان به درمان است. در کودکان، مقدار مصرف ممکن است بر اساس وزن بدن باشد. برای کاهش خطر عوارض جانبی، پزشک ممکن است درمان را با دوز کم شروع کرده و به تدریج دوز را افزایش دهد.
هنگامی که این دارو در کودکان برای درمان شب‌ادراری استفاده می‌شود، باید یک ساعت قبل از خواب مصرف گردد. اگر کودک شما معمولاً اوایل شب جایش را خیس می‌کند، ممکن است دارو در دوزهای جداگانه تجویز شود (به عنوان مثال، یک دوز بعدازظهر و یک دوز در زمان خواب).
دستورالعمل‌های پزشک خود را با دقت دنبال کنید. دوز دارو را کم و زیاد نکنید و بیشتر از زمان تجویز شده درمان را ادامه ندهید. وضعیت شما با این کار سریع‌تر بهبود نمی‌یابد و فقط خطر بروز عوارض جانبی افزایش می‌یابد. برای سود بیشتر از این دارو، مرتباً از آن استفاده کنید. برای جلوگیری از فراموشی مصرف دوز، هر روز آن را در همان زمان معین مصرف کنید.
این دارو بلافاصله بعد از شروع درمان مؤثر واقع نمی‌شود. در صورت مصرف این دارو برای افسردگی، ممکن است تا ۳ هفته زمان نیاز باشد تا تأثیر کامل آن را احساس کنید.
ادامه مصرف این دارو حتی اگر احساس خوب شدن داشته باشید، ضروری است. بدون مشورت با پزشک و به طور ناگهانی مصرف این دارو را قطع نکنید. ممکن است با قطع ناگهانی دارو برخی از شرایط بدتر شود. برای قطع دارو دوز شما باید زیر نظر پزشک و به تدریج کاهش یابد.
هنگامی که این دارو به مدت طولانی در کودکان (برای درمان شب‌ادراری) استفاده شود، ممکن است دیگر به خوبی کار نکند و به دوزهای بیشتری نیاز باشد. اگر این دارو دیگر به خوبی کار نکرد، با پزشک مشورت کنید.
اگر شرایط شما ادامه پیدا کرد یا بدتر شد به پزشکتان اطلاع دهید.
اطلاعات دارویی ذکر شده در سایت صرفا جهت آگاهی شما تهیه شده است، قبل از مصرف هر نوع دارو با پزشک خود مشورت کنید و از هرگونه خوددرمانی پرهیز کنید.
احتیاط
قبل از مصرف ایمیپرامین، در صورت حساسیت به آن، یا حساسیت به سایر داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای (مانند دزیپرامین، آمی تریپتیلین) و یا هر آلرژی دیگریپزشک یا داروساز خود را مطلع کنید. این محصول ممکن است حاوی مواد غیرفعال باشد که می‌تواند باعث بروز واکنش‌های آلرژیک یا سایر مشکلات شود. برای اطلاعات بیشتر با داروساز خود صحبت کنید.
در صورت داشتن بیماری یا شرایط پزشکی خاص نباید از این دارو استفاده کرد. قبل از استفاده از این دارو با پزشک یا داروساز خود در مورد داشتن این مشکل صحبت کنید: حمله قلبی اخیر.
قبل از استفاده از این دارو، تاریخچه پزشکی خود را به پزشک یا داروساز خود بگویید، به خصوص در مورد بیماری‌هایی نظیر مشکلات تنفسی (مانند آسم، برونشیت مزمن)، سابقه شخصی یا خانوادگی گلوکوم یا آب‌سیاه (از نوع زاویه بسته)، دیابت، اختلالات در خوردن (مانند بولیمی-پرخوری عصبی)، مشکلات قلبی (مانند آریتمی، بیماری عروق کرونر)، مشکلات کبدی، مشکلات کلیوی، سابقه شخصی یا خانوادگی سایر شرایط روحی و روانی (مانند اختلال دوقطبی، اسکیزوفرنی)، تشنج، تیروئید بیش‌فعال (پرکاری تیروئید)، مشکل در ادرار کردن (مانند بزرگ شدن پروستات)، هر شرایطی که ممکن است خطر تشنج شما را افزایش دهد (از جمله وابستگی به الکل/آرام‌بخش، استفاده از داروی تشنج، آسیب/بیماری مغزی مانند سکته مغزی)، انواع خاصی از تومورها (مانند فئوکروموسیتوم، نوروبلاستوما).
ایمیپرامین ممکن است باعث ایجاد شرایطی شود که بر ضربان قلب (طولانی شدن QT) تأثیر بگذارد. طولانی شدن QT به ندرت می تواند باعث (به ندرت خطرناک) ضربان قلب تند/نامنظم جدی و علائم دیگر (مانند سرگیجه شدید، غش) شود که شخص فوراً به مراقبت پزشکی نیاز دارد.
اگر بیماری یا شرایط پزشکی خاصی داشته باشید یا داروهای دیگری مصرف کنید که ممکن است باعث طولانی شدن QT شود، خطر طولانی شدن QT ممکن است افزایش یابد. قبل از استفاده از ایمیپرامین، تمام داروهای مصرفی را به پزشک یا داروساز خود بگویید و همچنین در صورت وجود هر یک از شرایط زیر: مشکلات قلبی خاص (نارسایی قلبی، ضربان قلب آهسته، طولانی شدن QT در EKG)، سابقه خانوادگی مشکلات قلبی خاص (طولانی شدن QT در EKG، مرگ ناگهانی قلبی) پزشک یا داروساز خود را مطلع کنید.
مقادیر کم پتاسیم یا منیزیم در خون نیز ممکن است خطر طولانی شدن QT را افزایش دهد. در صورت استفاده از داروهای خاص (مانند دیورتیک ها-ادرارآور ها/”قرص های آب”) یا اگر شرایطی مانند تعریق شدید، اسهال یا استفراغ دارید، این خطر ممکن است افزایش یابد. در مورد استفاده بی خطر از آمی تریپتیلین با پزشک خود صحبت کنید.
قبل از هرگونه عمل جراحی به پزشک یا دندانپزشک خود بگویید که ایمیپرامین مصرف می‌کنید.
این دارو ممکن است شما را دچار سرگیجه، خواب‌آلودگی یا تاری دید کند. الکل یا ماری‌جوانا (حشیش) می‌تواند سرگیجه یا خواب‌آلودگی شما را بیشتر کند. تا زمانی که نمی توانید به صورت ایمن کاری انجام دهید از رانندگی، کار با ماشین‌آلات و هر کاری که نیاز به هوشیاری و دید واضح و دقیق دارد خودداری کنید. از نوشیدن مشروبات الکلی خودداری کنید. در صورت استفاده از ماری‌جوانا (حشیش) با پزشک خود مشورت کنید.
برای کاهش سرگیجه و منگی، هنگام بلند شدن از حالت نشسته یا دراز کشیده، به آرامی این کار را انجام دهید.
این دارو ممکن است شما را نسبت به نور خورشید حساس‌تر کند. وقت گذراندن خود در معرض آفتاب را محدود کنید. از استفاده از سولاریم و یا دستگاه های برنزه کردن پوست خودداری کنید. هنگام بیرون رفتن از منزل از ضد آفتاب استفاده کرده و لباس پوشیده بپوشید. در صورت آفتاب‌سوختگی یا تاول پوستی/قرمزی، سریعاً پزشک خود را مطلع کنید.
اگر مبتلا به دیابت هستید، ایمیپرامین ممکن است کنترل قند خون را سخت‌تر کند. قند خون خود را به‌طور مرتب (طبق دستور پزشک) بررسی کنید و نتایج را با پزشک خود در میان بگذارید. در صورت بروز علائمی مانند افزایش تشنگی/ادرار، فوراً به پزشک خود بگویید. پزشک ممکن است داروهای دیابت، برنامه ورزشی یا رژیم غذایی شما را دوباره تنظیم کند.
افراد مسن ممکن است نسبت به عوارض جانبی این دارو حساسیت بیشتری داشته باشند، به خصوص سرگیجه (احتمالاً هنگام ایستادن)، خواب‌آلودگی، یبوست، مشکل در ادرار کردن، تغییرات روحی/خلقی (مانند گیجی، آشفتگی) و عوارض قلبی مانند طولانی شدن QT. سرگیجه، خواب‌آلودگی و سردرگمی می‌تواند خطر افتادن را افزایش دهد.
در استفاده از این دارو در کودکان، احتیاط لازم است.
این دارو در دوران بارداری فقط در مواقعی که به وضوح لازم باشد، باید استفاده شود. نوزادانی که مادرانشان در دوران بارداری از داروهای مشابه استفاده کرده‌اند، ممکن است علائمی مانند مشکل در ادرار کردن، خواب‌آلودگی طولانی‌مدت، لرزش و تشنج داشته باشند. در مورد خطرات و فواید آن با پزشک خود صحبت کنید.
از آنجا که مشکلات روحی و روانی درمان‌نشده (مانند افسردگی، اضطراب، اختلالات هراس) می‌تواند یک مشکل جدی باشد، مصرف این دارو را متوقف نکنید، مگر اینکه توسط پزشک راهنمایی شود. اگر قصد بارداری دارید، باردار شدید، یا فکر می‌کنید ممکن است باردار باشید، فوراً با پزشک خود در مورد مزایا و خطرات استفاده از این دارو در دوران بارداری صحبت کنید.
این دارو به شیر مادر منتقل می‌شود و ممکن است اثرات نامطلوبی بر روی شیرخوار داشته باشد. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
اوردوز
اگر فردی ایمیپرامین را بیش‌ازحد تجویز شده مصرف کرد و علائم جدی از قبیل غش کردن یا مشکل تنفس داشت، با اورژانس تماس بگیرید. علائم مصرف بیش‌ازحد ممکن است شامل سرگیجه شدید، ضربان قلب سریع/نامنظم، غش، توهم، تشنج باشد.
از به اشتراک گذاشتن داروی خود با دیگران خودداری کنید.
آزمایش‌های پزشکی و آزمایشگاهی ( مانند شمارش کامل خون-EKG ،CBC، عملکرد کلیه) ممکن است به طور مرتب تجویز شود تا پیشرفت شما و عوارض جانبی تحت نظر قرار گیرد. برای جزئیات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید. بر سر تمام ویزیت‌های پزشکی و آزمایشگاهی خود حاضر شوید.
دوز های فراموش شده
دوزی را از دست ندهید. اگر فراموش کردید که دارو را مصرف کنید، به محض یادآوری آن را مصرف کنید. اگر نزدیک زمان دوز بعدی است، دوز از دست رفته را رها کنید. دوز بعدی خود را در زمان عادی مصرف کنید. دوز مصرف را دو برابر نکنید.
عوارض جانبی
با مصرف ایمیپرامین ممکن است خشکی دهان، تاری دید، سردرد، خواب‌آلودگی، سرگیجه، یبوست، حالت تهوع، استفراغ، از دست دادن اشتها، اسهال، گرفتگی معده، افزایش/کاهش وزن و افزایش تعریق رخ دهد. در صورت تداوم یا بدتر شدن هر یک از این تأثیرات، فوراً به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.
به یاد داشته باشید که پزشک شما تشخیص داده است که سود شما از این دارو بیشتر از خطر عوارض جانبی آن است. بسیاری از افراد با استفاده از این دارو عوارض جانبی جدی ندارند.
در صورت بروز هر یک از عوارض جانبی ناشایع اما جدی مانند تغییرات ذهنی/خلقی (مثلاً سردرگمی، افسردگی، مشکلات حافظه)، بزرگ شدن/درد سینه، تولید غیرمعمول شیر مادر، چرخه قاعدگی نامنظم/دردناک، سفتی عضلات، بی‌قراری، زنگ زدن گوش، مشکلات جنسی (مثلاً کاهش توانایی جنسی، تغییر در میل)، لرزیدن (رعشه)، بی‌حسی/سوزن سوزن شدن دست‌وپا، درد/قرمزی/تورم بازوها یا پاها، مشکل در ادرار کردن فورا با پزشک خود صحبت کنید.
در صورت بروز هر یک از این عوارض ناشایع اما بسیار جدی با پزشک خود صحبت کنید: کبودی/خونریزی آسان، علائم عفونت (مثلاً تب، گلودرد مداوم)، درد شدید معده/شکم، ادرار تیره، زرد شدن چشم/پوست.
ایمیپرامین ممکن است باعث افزایش سروتونین شود و بندرت باعث ایجاد بیماری بسیار جدی به نام سندرم/سمیت سروتونین می‌شود. در صورت مصرف داروهای دیگری که باعث افزایش سروتونین می‌شوند، این خطر افزایش می‌یابد، بنابراین تمام داروهای مصرفی را به پزشک یا داروساز خود بگویید. در صورت بروز برخی از علائم زیر، فوراً کمک پزشکی دریافت کنید: ضربان قلب سریع، توهم، عدم تعادل، سرگیجه شدید، تهوع/استفراغ/اسهال شدید، دل‌پیچه، تب غیرقابل توضیح، اضطراب/بی‌قراری.
در صورت بروز عوارض جانبی بسیار جدی از جمله: درد قفسه سینه، ضربان قلب آهسته/سریع/نامنظم، غش، تشنج، اختلال در تکلم، ضعف در یک طرف بدن، درد/تورم/قرمزی چشم،گشادی مردمک چشم، تغییر در بینایی (مانند دیدن رنگین‌کمان در اطراف چراغ‌ها در شب) فورا کمک پزشکی دریافت کنید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو به ندرت رخ می‌دهد. اما در صورت مشاهده هرگونه علائم یک واکنش آلرژیک جدی، فوراً کمک پزشکی دریافت کنید، از جمله: بثورات پوستی، خارش/تورم (به خصوص صورت/زبان/گلو)، سرگیجه شدید، مشکل در تنفس.
این موارد لیست کامل از عوارض جانبی احتمالی نیست. اگر متوجه تأثیرات دیگری غیر از موارد ذکر شده در بالا شدید با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید.
تداخلات دارویی
تداخلات دارویی ممکن است نحوه عملکرد داروها را تغییر دهد یا خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. این متن شامل تمام تداخلات احتمالی دارو نیست. لیستی از تمام داروهایی که استفاده می کنید (از جمله داروهای با نسخه/بدون نسخه و محصولات گیاهی) را تهیه کرده و آن را با پزشک و داروساز خود به اشتراک بگذارید. بدون تأیید پزشک، دوز داروهای خود را شروع، متوقف یا کم و زیاد نکنید.
برخی از محصولاتی که ممکن است با ایمیپرامین تداخل داشته باشند عبارتند از: آنتی کولینرژیک‌ها (به عنوان مثال آتروپین، آلکالوئیدهای بلادونا، اسکوپولامین)، داروهای خاصی برای فشارخون بالا (مانند کلونیدین، گوانادرل، گوانتیدین)، دیگوکسین، دیزوپرامید، مکمل‌های تیروئید، اسید والپروئیک.
مصرف مهارکننده‌های MAO با این دارو ممکن است باعث تداخل جدی با دارو (احتمالاً خطرناک) شود. در طول درمان با این دارو از مصرف داروهای مهارکننده MAO (ایزوکاربوکسازید، لاینزولید، متیلن بلو، موکلوبماید، فنلزین، پروکاربازین، راساژیلین، سافینامید، سلژیلین، ترانیل سیپرومین) خودداری کنید. بیشتر مهارکننده های MAO حتی نباید دو هفته قبل و بعد از درمان با این دارو مصرف شوند. از پزشک خود بخواهید که چه زمانی این دارو را شروع یا متوقف کنید.
در صورت مصرف داروهای دیگری که باعث افزایش سروتونین می‌شوند، خطر ابتلا به سندرم/سمیت سروتونین افزایش می‌یابد. به عنوان مثال می‌توان به داروهای خیابانی مانند MDMA/”اکستازی”، زگیل سنت جان، داروهای ضدافسردگی خاص (از جمله SSRI های دیگر مانند فلوکستین/پاروکستین، SNRI هایی مانند دولوکستین/ونلافاکسین) در میان دیگر داروها اشاره کرد. احتمال ابتلا به سندرم/سمیت سروتونین هنگام شروع یا افزایش دوز این داروها بیشتر است.
سایر داروها می‌توانند بر حذف ایمیپرامین از بدن شما تاثیر بگذارند که این امر ممکن است نحوه عملکرد ایمیپرامین را تحت تاثیر قرار دهد. از جمله این موارد می‌توان به باربیتورات‌ها (مانند فنوباربیتال)، سایمتیدین، سیزاپراید، هالوپریدول، داروهای خاصی برای ضربان قلب (مانند فلکاینید، پروپافنون)، هالوفانترین، برخی مهارکننده‌های پروتئاز HIV (مانند فسامپرناویر)، فنوتیازین‌ها (مثل تیوریدازین)، پیموزاید، داروهای ضدتشنج خاص (مانند فنی‌توئین)، تربینافین، ترازودون در میان دیگر داروها اشاره کرد.
علاوه بر ایمیپرامین بسیاری از داروها ممکن است بر ضربان قلب (طولانی شدن QT) تأثیر بگذارند، از جمله آمیودارون، دوفتیلید، پیموزاید، پروکائین آمید، کینیدین، سوتالول، آنتی‌بیوتیک‌های ماکرولید (مانند اریترومایسین)، اسپارفلوکساسین و سایر موارد. بنابراین، قبل از استفاده از ایمیپرامین، تمام داروهای مورد استفاده خود را به پزشک یا داروساز خود گزارش دهید.
در صورت مصرف محصولات دیگری که باعث خواب‌آلودگی می‌شوند از جمله الکل، ماری‌جوانا (حشیش)، آنتی‌هیستامین‌ها (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)، داروهای خواب‌آور یا ضداضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، داروهای شل کننده عضلات (کاریسوپرودول، سیکلوبنزاپرین) و داروهای تسکین‌دهنده درد مخدر (مانند کدئین، هیدروکودون) به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.
برچسب روی تمام داروهای خود بررسی کنید (به عنوان مثال محصولات سرفه و سرماخوردگی). زیرا آن‌ها ممکن است حاوی موادی باشند که می‌تواند ضربان قلب یا فشارخون شما را افزایش دهد. در مورد استفاده بی‌خطر از آن محصولات از داروساز خود سؤال کنید.
استعمال ذخانیات باعث کاهش سطح این دارو در خون می‌شود. اگر سیگار می‌کشید یا اینکه اخیراً سیگار می‌کشیده‌اید، به پزشک خود بگویید.
ایمیپرامین بسیار شبیه دزیپرامین است. در حین استفاده از ایمیپرامین داروهای حاوی دزیپرامین را مصرف نکنید.
شرایط نگهداری
برای نگهداری درست از این دارو، اطلاعات روی بسته‌بندی محصول را بررسی کنید. به عنوان مثال محصول ساخت ایالات‌متحده این دارو باید در یک ظرف محکم در دمای اتاق بین ۲۰-۲۵ درجه سانتی‌گراد (۶۸ تا ۷۷ درجه فارنهایت) به دور از نور و رطوبت نگهداری شود. همچنین محصول کانادایی این دارو باید در یک ظرف محکم در دمای اتاق بین ۲-۳۰ درجه سانتی‌گراد (۳۵.۶-۸۶ درجه فارنهایت) به دور از نور و رطوبت نگهداری شود.
در حمام نگهداری نکنید. تمام داروها را از دسترس کودکان و حیوانات خانگی دور نگه‌دارید.
داروها را در توالت یا داخل فاضلاب نریزید مگر اینکه دستور انجام این کار داده شود. در صورت انقضا یا اینکه دیگر نیازی به مصرف آن ندارید، این محصول را به درستی از بین ببرید. دراین‌باره با داروساز یا شرکت دفع زباله محلی خود مشورت کنید.
منبع:
