چگونه با کودکانمان درمورد ام اس صحبت کنیم؟
هنگامی که فهمیدید به بیماری ام اس مبتلا هستید، ممکن است مدتی طول بکشد تا خود را با علائم تنظیم کنید و بدانید که چه انتظاری از بیماری باید داشته باشید. در مورد فرزندانتان هم همینطور است. آنها حتی ممکن است با اطمینان کمتری از آنچه شما انتظار دارید، انتظار داشته باشند. آنها همچنین ممکن است از تشخیص شما ترسیده، غمگین، عصبانی یا درمانده باشند.
مهم‌ترین کاری که باید انجام دهید این است که با فرزندان خود در مورد اینکه ام اس روی شما تأثیر می‌گذارد صحبت کنید و ببینید چه فکر می‌کنند. ارتباطات باز می‌تواند به شما کمک کند تا ترس‌های آنها را برطرف کنید، به سؤالات آنها پاسخ دهید و به آنها بگویید که چه احساسی دارید.
شروع مکالمه
قبل از نشستن پای این صحبت با فرزندتان، به سن او، سطح بلوغ و اینکه چقدر او می‌تواند بیماری شما را درک کند فکر کنید. اگر بیش از یک فرزند دارید، صحبت کردن به صورت جداگانه با آنها مفید است، بنابراین میتوانید بحث را مناسب هر یک از آنها تنظیم کنید.
تعجب نکنید اگر بچه‌های شما از قبل می‌دانستند که چیزی برای گفتگو با آنها وجود دارد. کودکان در هر سنی خوب میدانند که چه چیزهایی متفاوت است. اما ممکن است بخواهید از آنها بپرسید که چگونه می‌خواهند در مورد ام اس اطلاعات بیشتری کسب کنند. آنها می‌توانند با خواندن کتاب به تنهایی یا با شما، تماشای فیلم یا آمدن با شما به ویزیت پزشک شروع کنند.
واکنش‌های کودکان به ام اس
بعضی اوقات احساسات عادی مانند ترس، غم و اندوه و احساس گناه ممکن است منجر به تغییر در رفتار کودک شود. در اینجا چندین نشانه برای مشاهده در فرزندتان آمده است:
- تمرکز بیشتر روی بدن و سلامتی خودش
- عدم تمایل به گذراندن وقت با دوستان نزدیک
- اضطراب و استرس بیشتر
- تلاش برای رفتار کردن در حد بزرگتر یا جوان‌تر از خودش
- بد رفتاری در مجموع
- دروغ گفتن به دوستان در مورد بیماری شما
- بداخلاقی
- منتظر میشود تا در پایان روز خسته شوید تا چیزهایی را بخواهد (مانند کمک در مشق‌هایش)
- انجام کار ضعیف در مدرسه
- کابوس‌ها، شب ادراری و مشکل در خوابیدن.
اگر مشابه رفتارهای زیر را از کودک خود مشاهده کردید، بهتر است برای رفع این مشکل با یک متخصص صحبت کنید:
- افسرده است
- مشکلات رفتاری شدیدی دارد یا مشکلاتی که از بین نمی روند
- بیش از یک ماه نمی‌تواند بخوابد یا کابوس داشته باشد
- گرسنه نیست یا زیاد غذا میخورد
- علاقه به کار در مدرسه یا تفریح را از دست می‌دهد
- تغییر و تحولات خلقی یا تغییر در شخصیت او
چه کاری میتوانید انجام دهید؟
شخص دیگری را پیدا کنید که فرزند شما بتواند در مورد بیماری ام اس با او صحبت کند. لازم نیست شما تنها شخصی باشید که می‌تواند به او تکیه دهد. یک رابطه قابل اعتماد با یک دوست یا اعضای خانواده می‌تواند کمک کننده باشد.
از نظر جسمی و عاطفی احساسات خود را به اشتراک بگذارید. از شروع مکالمه نترسید. کودکان وقتی قدمی برمی‌دارید بابتش قدردانی می‌کنند.
بحث‌های باز و صادقانه‌ای داشته باشید. بچه‌ها همیشه آماده صحبت نیستند. به او اطلاع دهید که هر وقت او خواست آماده خواهید بود. به او یادآوری کنید که هیچ مشکلی با احساس او وجود ندارد.
فرزند خود را در تصمیمات خانوادگی درگیر کنید. این که آیا کارهای خانگی را تقسیم می‌کنید یا برای مداوا به بیمارستان می‌روید، مهم است که کودک خود را در برخی تصمیم گیری‌ها درگیر کنید. این کار احساس کنترل و تعلق به او می‌بخشد.
در صورت نیاز از افراد متخصص کمک بخواهید. مشاوران و گروه‌های حمایتی زیادی وجود دارند که می‌توانند به خانواده شما کمک کنند تا با تغییراتی که پیش رو دارید، سازگار شوید.
منبع:
