ورود به سایت
رمز عبورتان را فراموش کرده‌اید؟
ثبت نام در سایت
رمز عبورتان را فراموش کرده‌اید؟

تأثیر آلمتزومب بر سیستم بینایی بیماران مبتلا به ام اس

بر اساس نتایج مطالعه منتشر شده در نشریه Neurology، در میان بیماران مبتلا به ام اس (MS)، درمان با آلمتزومب ممکن است منجر به بازسازی مجدد میلین ضایعات (پلاک‌ها) جزئی شود، که این امر می‌تواند باعث ایجاد اثر محافظت عصبی و پرومیلینه شدن شود.

 

تأثیر آلمتزومب بر سیستم بینایی بیماران مبتلا به ام اس

 

در حالی که گزینه های درمانی ام اس (درمان های تعدیل کننده بیماری – DMT ها) به منظور کاهش تجمع ضایعات مغزی و آتروفی مغز است، این گزینه‌های درمانی به طور کلی عملکرد بیماران مبتلا به ناتوانی را بهبود نمی‌بخشد. آلمتزومب یک آنتی بادی مونوکلونال ضد CD52 است که برای درمان ام اس عود کننده تأیید شده است. داده ها نحوه عمل محافظت عصبی و اثرات ترمیمی، مانند بازسازی میلین را پیشنهاد کرده‌اند.

 

هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات احتمالی محافظت عصبی و بازسازی میلین داروی آلمتزومب، با استفاده از مسیر بینایی به عنوان یک مدل بود.

 

سیستم بینایی در بیماران مبتلا به ام اس بسیار آسیب پذیر است، و این فرصتی منحصر به فرد را برای ارزیابی اثرات خاص عملکرد گزینه‌های مختلف درمانی فراهم می‌کند. در این مطالعه، تأخیر پتانسیل برانگیخته بینایی (VEP)، نشانگر جایگزین برای یکپارچگی میلین یا بهبودی در عصب بینایی بود.

 

گروه مورد مطالعه شامل ۳۰ بیمار مبتلا به ام اس عود کننده تحت درمان با آلمتزومب، از سن ۱۸ تا ۶۰ بود. یک گروه مرجع نیز شامل ۲۰ شاهد سالم و هم سن و هم جنس گروه دیگر تشکیل شد.

 

بیش از ۲۴ ماه، محققان این مطالعه نتایج بالینی، VEP های چند کانونی و تصویربرداری های با ام آز آی (MRI) را ارزیابی کردند. آنها ارزیابی‌های عصبی، از جمله نمره مقیاس وضعیت ناتوانی گسترده (EDSS – فقط در بیماران)، حدت بینایی با کنتراست کم (حساسیت به کنتراست مارس لتر)، VEP چند کانونی و توموگرافی انسجام نوری را در ابتدای مطاله، و پس از ۶، ۱۲ و ۲۴ ماه انجام دادند.

 

نتیجه اولیه تغییر در تأخیر VEP چند کانونی بود. نتایج ثانویه (انتهایی) شامل تغییر در معیارهای انتشار ضایعه تابش نوری و حساسیت به کنتراست مارس لتر است.

 

تجزیه و تحلیل این داده‌ها نشان داد که کاهش کوتاه مدت تأخیر VEP چند کانونی در طول مطالعه ۱.۲۱ میلی ثانیه (۹۵% CI و ۰.۲۱-۲.۲۱; P = .013) بود، که پس از تنظیم سن، جنس، مدت ابتلا به بیماری یا تغییر در اشعه بینایی T2 رقمی قابل توجه است، اما درمورد حجم ضایعه در گروه مرجع، میانگین تأخیر VEP چند کانونی در طول مطالعه ۰.۷۲ میلی ثانیه افزایش یافت، که این رقم قابل توجهی نبود.

 

داده های تصویربرداری از ضایعات T2 تابش نوری مزمن، افزایش قابل توجه ناهمسانگردی کسری نرمال شده و نفوذ محوری را از ابتدای مطالعه تا ۲۴ ماه بعد نشان داد. داده ها همچنین نشان دهنده کاهش ناچیز نفوذ شعاعی نرمال است.

 

در میان بیماران مبتلا به ام اس، میانگین حساسیت به کنتراست مارس لتر در ۲۴ ماه در مقایسه با میانگین پایه بهبود یافت. با این حال، بهبود در ۶ ماه اول مشاهده شد. هیچ تغییری در ۱۲ ماه پس از مطالعه مشاهده نشد. محققان این مطالعه الگوی مشابهی را در گروه کنترل (افراد سالم) مشاهده کردند.

 

محققان نتیجه گیری کردند: “اگرچه این مطالعه از نظر ماهیت مشاهده‌ای، اندازه و فقدان یک گروه کنترل واقعی محدود است و نمی‌توان نتیجه گیری‌های قاطعی از داده‌ها کرد، اما با این وجود مطالعه ما بینش جدیدی در مورد مکانیسم های بهبودی پایدار بالینی و در اسکن MRI پس از درمان با آلمتزومب، و چارچوبی برای آزمایشات مجدد در آینده را فراهم کرد.”

 

رفرنس:

مقاله “مولتیپل اسکلروزیس: یکپارچگی ساختاری و عملکردی سیستم بینایی به دنبال درمان با آلمتزومب” نوشته دکتر وانگ بارتن و دکتر کایل کی، منتشر شده در نشریه Neurology.

 

درباره بیماری ام اس

بیماری ام اس یک بیماری خودایمنی است که در آن طی یک واکنش غیرطبیعی سیستم ایمنی بدن به دستگاه اعصاب مرکزی (CNS) حمله می‌کند. اگر در مورد این بیماری اطلاعات کافی ندارید می‌توانید با مطلب ام اس چیست؟ شروع کنید.

 

 

 

منبع:

www.neurologyadvisor.com

۲۰ جولای ۲۰۲۱

۲+
شما هم نظر خود را درمورد این پست به ما بگویید!

دیدگاهتان را بنویسید