سیمواستاتین – Simvastatin

سیمواستاتین یک استاتین تایید شده است که معمولاً برای کاهش کلسترول خون استفاده می‌شود و در حال حاضر به عنوان یک درمان بالقوه برای کند کردن پیشرفت بیماری ام اس (مولتیپل اسکلروزیس) در حال مطالعه است.

 

 

نحوه عملکرد سیمواستاتین

علائم ام اس زمانی ایجاد می‌شود که سیستم ایمنی به اشتباه غلاف میلین را هدف قرار دهد، یک لایه محافظ که رشته‌های عصبی در مغز و نخاع را احاطه کرده است. این باعث التهاب و آسیب به میلین می‌شود و سیگنال‌های عصبی را مختل می‌کند.

 

ثابت شده است که استاتین‌ها دارای خواص ضد التهابی و محافظت کننده عصبی هستند. اینکه دقیقاً چگونه این دارو سیستم ایمنی را تغییر می‌دهد به روشنی درک نشده است، اما محققان چندین نظریه ارائه کرده‌اند. به عنوان مثال، استاتین‌ها ممکن است با سلول‌های T، نوعی از سلول‌های ایمنی، از طریق جلوگیری از فعال شدن آنها یا جلوگیری از ورود آنها به مغز و نخاع، تعامل داشته باشند.

 

شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد سیمواستاتین می‌تواند آزادسازی سیتوکین‌های پیش‌التهابی (پروتئین ترشح‌شده کوچکی که می‌تواند پاسخ ایمنی را تحریک کند) را مهار کرده و سیتوکین‌های ضد التهابی (پروتئین‌هایی که پاسخ ایمنی را مهار می‌کنند) را از سلول‌های ایمنی افراد مبتلا به ام‌اس عود کننده-بهبود یابنده (RRMS) تحریک کند. سیمواستاتین همچنین به گیرنده مکمل ۳ (CR3) که معمولاً در تحریک فرآیندهای ایمنی آسیب‌رسان که در شرایطی مانند ام اس مشاهده می‌شود نقش دارد، متصل شده و آن را مسدود می‌کند.

 

سیمواستاتین در کارآزمایی‌های بالینی

مطالعات متعددی برای آزمایش سیمواستاتین به عنوان یک درمان بالقوه برای ام اس انجام شده است.

 

یک کارآزمایی بالینی فاز ۴ به نام SICOMBIN که در اروپا با بیش از ۳۰۰ شرکت‌کننده انجام شد، نشان داد که سیمواستاتین ممکن است به عنوان مکملی برای درمان اینترفرون بتا-۱a در ام اس عود کننده-بهبود یابنده مفید نباشد.

 

با این حال، یک مطالعه فاز ۲ به نام MS-STAT نشان داد که سیمواستاتین ممکن است میزان آتروفی مغز را در افراد مبتلا به ام اس پیشرونده ثانویه (SPMS) کاهش دهد.

 

بیمارانی که سیمواستاتین (۸۰ میلی گرم روزانه به مدت دو سال) مصرف کردند، ۴۳ درصد کمتر دچار آتروفی مغز شدند و نمرات بهتری در مقیاس وضعیت ناتوانی گسترده (EDSS) و مقیاس تأثیر مولتیپل اسکلروزیس (MSIS-29) داشتند. نتایج در مجله پزشکی The Lancet منتشر شده است.

 

یک کارآزمایی بالینی در مقیاس بزرگ فاز ۳، به نام MS-STAT2، در تابستان ۲۰۱۸ آغاز شده است. این کارآزمایی توسط محققان کالج دانشگاه لندن (UCL) و با همکاری موسسه نورولوژی، موسسه ملی تحقیقات سلامت بریتانیا (NIHR)، انجمن ام اس در بریتانیا، انجمن ملی ام اس در ایالات متحده، و خدمات بهداشت ملی بریتانیا (NHS) انجام می‌شود.

 

هدف MS-STAT2 ثبت نام ۱۱۸۰ بیمار مبتلا به SPMS در بیش از ۳۰ مرکز آزمایشی در سراسر بریتانیا است و ارزیابی می‌کند که آیا سیمواستاتین می‌تواند پیشرفت ناتوانی (اندازه گیری شده با مقیاس EDSS) را در یک دوره سه ساله کند کند یا خیر.

 

اطلاعات دیگر

سیمواستاتین به صورت خوراکی مصرف می‌شود. شایع‌ترین عوارض جانبی گزارش شده شامل خونریزی بینی، آبریزش یا انسداد بینی، سردرد و اختلالات معده در دوزهای پایین‌تر است. درد عضلانی یا آسیب عضلانی در دوزهای بالاتر نیز گزارش شده است. در سال ۲۰۱۱، سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) توصیه ایمنی جدیدی را صادر کرد که در آن آسیب عضلانی (میوپاتی) به عنوان یک خطر مرتبط با دوزهای بالای سیمواستاتین ذکر شده است.

 

توجه: ام اس راهنما یک وب سایت خبری و اطلاع رسانی در مورد بیماری ام اس (مولتیپل اسکلروزیس) است. این تیم هیچگونه توصیه پزشکی، تشخیصی یا درمانی را ارائه نمی دهد و این محتوا قرار نیست جایگزینی برای توصیه‌های حرفه ای پزشکی، تشخیصی یا درمانی شما باشد. در مورد هر گونه سؤالی که ممکن است در مورد وضعیت پزشکی خود داشته باشید، همیشه با پزشک خود یا سایر ارائه دهندگان بهداشتی واجد شرایط مشورت کنید. هرگز توصیه‌های پزشکی حرفه ای را نادیده نگیرید یا به دلیل مطالبی که در این وب سایت خوانده اید در اجرای آنها تعلل نکنید.

 

 

منبع:

www.ucl.ac.uk

www.multiplesclerosisnewstoday.com